มินามีเรื่องเล่า เมื่อกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์พบหลวงปู่ศุข: หัวปลีกับกระต่าย

มินามีเรื่องเล่า เมื่อกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์พบหลวงปู่ศุข: หัวปลีกับกระต่าย

*********

สวัสดีครับ วันนี้ขออนุญาตเล่าเหตุการณ์ที่เสด็จในกรมฯ พระองค์ท่านได้พบหลวงปู่ศุข นะครับ

ครั้งหนี่ง กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระองค์ท่านได้เสด็จไปตากอากาศทางภาคเหนือ ระหว่างทางที่เสด็จกลับกรุงดทพฯ ได้ทรงใช้เรือของทหารเรือล่องลงมาตามลำแม่น้ำเจ้าพระยา ทรงใช้เรือกลไฟลำหนึ่งเป็นเรือลากจูงเรือประเทียบ

เมื่อล่องเรือมาถึงจังหวัดชัยนาท แทนที่พระองค์จะล่องมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาจนถึงกรุงเทพฯ พระองค์มีรับสั่งให้เรือกลไฟจูงเรือประเทียบล่องลงมาตามลำน้ำท่าจีน

เมื่อล่องมาถึงวัดมะขามเฒ่าเรือกลไฟเกิดขัดข้อง เครื่องยนต์เรือดับ ไม่สามารถแก้ไขได้ ในที่สุดต้องชะลอเรือทั้งหมดเข้าไปจอดที่ศาลาท่าน้ำวัดมะขามเฒ่า 

ในขณะที่เสด็จในกรมฯ ทรงสั่งให้เรือประเทียบและเรือกลไฟเข้ามาเทียบอยู่ที่ศาลาท่าน้ำ ทรงแลเห็นพวกเด็กลูกศิษย์วัดกำลังชุลมุนอยู่กับการตัดหัวปลีเอามากองที่ข้างศาลาที่ละหัวสองหัว จนกระทั่งเรือเข้ามาเทียบท่าเรียบร้อยแล้ว จึงได้เห็นหัวปลีที่เด็กช่วยกันขนมากองสูงเป็นกองโต เมื่อเด็กกองหัวปลีแล้วต่างรวมกลุ่มนั่งเฝ้าดูหัวปลีกองนั้น

กรมหลวงชุมพรฯ พร้อมด้วยทหารเรือที่ติดตามมาก็สนใจเฝ้ามองกองหัวปลีกองนั้นเช่นกัน

จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือ ทุกคนต่างรู้สึกระทึกใจไปตาม ๆ กัน

ทันใดนั้นเอง มีพระภิกษุชรารูปหนึ่งเดินตรงเข้ามาที่กองหัวปลี พลางเหลียวมองไปรอบ ๆ ต่อมาท่านได้นั่งลงบนกองหัวปลี ท่านเริ่มภาวนาเสกเป่าอยู่สักครู่หนึ่ง จากนั้นพระภิกษุชรารูปนั้นจึงหยิบหัวปลีมาลูบไล้ไปมา แล้วก็เอาหัวปลีนั้นวางที่พื้นดิน

เสด็จในกรมฯ พร้อมด้วยลูกเรือต่างพากันจ้องมองกันวันว่าจะเกิดอะไรขึ้น

สิ่งอัศจรรย์เกิดขึ้น หัวปลีที่พระภิกษุชราวางลงบนพื้นดินกลับกลายเป็นกระต่ายสีขาว กระโดดโลดเต้นอย่างสนุกสนานอยู่ในบริเวณนั้น

พระภิกษุชราได้หยิบหัวปลีที่เหลือในกองมาลูบไล้และวางบนพื้นดิน ปรากฏว่าหัวปลีกลายเป็นกระต่ายสีขาวออกวิ่งไปมาเต็มบริเวณศาลานั้น

เมื่อเหตุการณ์มหัศจรรย์ปรากฏให้เห็นเช่นนั้น กรมหลวงชุมพรฯ พร้องด้วยนายทหาร พลทหารทั้งปวงก็เข้าไปกราบคารวะต่อพระภิกษุชรารูปนั้น

พระภิกษุชราหรือหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่าเปิดโอกาสให้กระต่ายวิ่งเล่นกันไปมาพอสมควร แล้วท่านก็เรียกกระต่ายเข้ามาที่ละตัว ลูบคลำไปมาสักครู่ พอท่านวางกระต่ายบนพื้นดิน กระต่ายกลับกลายเป็นหัวปลีอย่างเดิม ท่านทำอยู่ดังนั้นทุกตัวจนกระทั่งกระต่ายได้กลายเป็นหัวปลีกองโตเหมือนเดิม

กรมหลวงชุมพรฯ สนทนาอยู่กับหลวงพ่อวัดมะขามเฒ่าเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว โดยที่หลวงพ่อยังไม่รู้ว่าเสด็จในกรมฯ คือใคร หลวงพ่อได้อนุญาตให้พักจอดเรือที่ท่าศาลาหน้าวัด

วันต่อมา หลวงพ่อได้สอบถามบรรดาลูกศิษย์ได้ความว่า ผู้ที่มาจอดเรือพักนั้น คือกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หลวงพ่อจึงได้สั่งลูกศิษย์ให้เชิญพระองค์ขึ้นมาสนทนากันบนกุฏิ

การสนทนาในวันนั้น ส่วนมากก็วนเวียนกันเฉพาะเรื่องเสกหัวปลีให้เป็นกระต่าย ซึ่งหลวงพ่อไม่ปิดบัง บอกวิธีการให้พระองค์ฟัง

เป็นอย่างไรบ้างครับ การได้พบกับหลวงพ่อศุขครั้งแรก เสด็จในกรมฯ ได้ทรงเห็นการเสกหัวปลีเป็นกระต่าย 

ยังมีอิทธิปาฎิหาริย์อีกเรื่องนะครับที่ทำให้เสด็จในกรมฯ ก้มลงกราบหลวงพ่อศุข และฝากองค์เป็นลูกศิษย์เพื่อขอเล่าเรียนวิทยาการในทางไสยศาสตร์จากหลวงพ่อ 

เรื่องราวเป็นอย่างไร โปรดติดตามในตอนต่อไปนะครับ อย่าพลาดนะครับ

******** 

มินามีเรื่องเล่า หาดทุ่งวัวแล่น ชุมพร Thai-English-French

มินามีเรื่องเล่า หาดทุ่งวัวแล่น Thai-English-French

 

          สวัสดีครับ เมื่อวันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๖ พวกเรา ทีม FF (Fantastic Five) ได้มีโอกาสมาเที่ยวที่หาดทุ่งวัวแล่น จึงขอเล่าเรื่องนี้ให้ฟังกันนะครับ

          หาดทุ่งวัวแล่นเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่งดงามมากที่สุดของจังหวัดชุมพร

ตั้งอยู่ที่ หมู่ที่ ๘ ตำบลสะพลี อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร

          ที่มาของชื่อชายหาด มีตำนานว่าสมัยก่อนเป็นป่าทึบ มีสัตว์ป่านานาชนิด พวกพรานนิยมเข้ามาล่าสัตว์ แต่สัตว์ที่ถูกยิงหลบหนีไปได้ทุกครั้ง วันหนึ่งมีพรานฆ่าวัวป่าได้ ขณะที่กำลังถกหนังวัว ปรากฏว่าวัวกลับฟื้นคืนชีพและวิ่งหนีเข้าป่าไป ผู้คนจึงเรียกชายหาดนี้ว่า “หาดทุ่งวัวแล่น” คือ วัววิ่งนั่นเอง

          คำว่า “แล่น” ภาษาถิ่นภาคใต้ หมายถึง “วิ่ง” คำนี้สอดคล้องกับอีสานบ้านเฮานะครับ แล่น คือ วิ่ง คือกัน อีสานบ้านเรามีทุ่งวัวแล่นมากมายเหมือนกันนะครับ

******

Mina’s Story: Thungwualaen Beach

 

Today we would like to take you to the most beautiful beach in Chumphon Province. We are the FF (Fantastic Five) group who had a chance to come to admire this most beautiful beach on 19th May 2023. Yes, we are talking of Thungwualaen Beach.

 

This beautiful sandy beach is located at Moo 8 Sapee Sub-district, Patew District, Chumphon Province. This beach is charmed by the finest sand. That is why we can see the sand castles built in this beach.

 

The name of the beach in Thai is “Thungwualan” which means “the field where bulls run”. Why did they run in this field? This is a good question. Let’s know the legend of the beach. Once, this area was covered with dense forest. Hunters liked to hunt wild animals in this area, but it was hard for them to chase and kills wild animals. They ran away quickly.

 

Once, a hunter was able to kill a bull. While he was removing the animal’s skin, the bull revived and ran into the forest.

 

In the southern dialect, the word “Lan” means “Run” So, the beach was named according to this legend. But, in Isan dialect, this word has the same meaning. So, we can find several fields where cow run in our northeastern region.

*****

Mina raconte : la plage de Thungwualaen

 

Aujourd'hui, nous voudrions vous emmener sur la plus belle plage de la province de Chumphon. Nous sommes le groupe FF (Fantastic Five) qui a eu la chance de venir admirer la plus belle plage au jour du beau soleil du 19 mai 2023. Oui, nous parlons de la plage de Thungwualaen.

 

Ce beau site touristique est situé à Mou 8, le sous-district de Sapee, le district de Patew, la province de Chumphon. Cette plage est charmée par le sable le plus fin. C'est pourquoi nous pouvons voir les châteaux de sable construits sur cette plage.

 

Le nom de la plage en thaï est « Thungwualan » qui signifie « le champ où courent les taureux ». Pourquoi ont-ils couru dans ce lieu ? C'est une bonne question à laquelle nous devons en trouver la réponse. Il nous faut connaître la légende de la plage. Autrefois, cette zone était couverte d'une forêt dense. Les chasseurs y aimaient venir chasser les animaux sauvages, mais il leur était difficile de les tuer. Ces bêtes faruches se sont enfuis rapidement.

Une fois, un chasseur a pu tuer un taureau. Pendant qu'il enlevait la peau de l'animal, le taureau a repris vie et s'est enfui dans la forêt.

Dans le dialecte du sud, le mot « Lan » signifie « Courir ». Ainsi, la plage a été nommée d'après cette légende. Mais, en dialecte d’Isan, ce mot a le même sens. Ainsi, nous pouvons trouver plusieurs champs où les taureaux courent dans notre région du nord-est.

********

มินามีเรื่องเล่า ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๖ ครบรอบร้อยปีแห่งการรำลึกถึงพระมหากรุณาธคุณของกรมหลวงชุมพรฯ องค์พระบิดาแห่งทหารเรือไทย กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ (เสด็จเตี่ย) Thai-English-French

มินามีเรื่องเล่า ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๖๖ ครบรอบร้อยปีแห่งการรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของกรมหลวงชุมพรฯ องค์พระบิดาแห่งทหารเรือไทย กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ (เสด็จเตี่ย) Thai-English-French

**********

          วันนี้ (๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๖) นับว่าเป็นโชคดีของพวกเราที่ได้เดินทางมานมัสการอนุสาวรีย์  พลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ที่ชุมพร

          พวกเราโชคดีอย่างไร โชคดีที่ว่า พวกเรา เดินทางมาถึงชุมพรช่วงเวลาเย็น แต่ ทหารเรือ กำลัง จัดแต่งสถานที่ พร้อมทั้ง จัดซ้อมดนตรีและ พิธีกรรมต่างๆ พวกเราจึงได้มีโอกาส ร่วมชม การเตรียมงานในครั้งนี้

         มีการเตรียมงานอะไรหรือครับ คำตอบคือวันพรุ่งนี้คือวันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ จะ เป็นวันครบรอบ ๑๐๐ ปีของการสวรรคตของ พลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์

         กองทัพเรือจะได้จัดพิธีฉลองครบรอบ ๑๐๐ ปี เพื่อรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่านที่มีต่อราชนาวีไทย 

         ดังนั้นจึงถือว่าพวกเราโชคดีที่ได้มาร่วมชมพิธีซ้อมในครั้งนี้และหวังว่าทุกท่านจะได้ติดตามพิธีนี้ในวันพรุ่งนี้นะครับ

          ขออนุญาตเล่าพระประวัติของกรมหลวงชุมพรฯ ให้พวกเราได้รู้จักกันนะครับ

        พลเรือเอกพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ หรือที่รู้จักกันในนาม เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ พระองค์มีพระนามเดิมว่า พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ 

         พระองค์ทรงเป็นพระโอรสลำดับที่ ๒๘ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ กับพระมารดาคือ เจ้าจอมมารดาโหมด ป.จ. (โหมด บุนนาค) ธิดาของเจ้าพระยาสุรวงศ์ไวยวัฒน์ (วร บุนนาค) สมุหพระกลาโหมในรัชกาลที่ ๕

          เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ทรงเป็นพระโอรสลำดับที่ ๑ ของเจ้าจอมมารดาโหมด พระองค์ทรงมีพระกนิษฐาและพระอนุชาร่วมพระมารดา ๒ พระองค์

          ลำดับพระโอรสธิดาของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ กับเจ้าจอมมารดาโหมด มีดังนี้

          ๑. กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ (พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์)

          ๒. พระองค์เจ้าหญิงอรองค์อรรคยุภา (พระเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้าอรองค์อรรคยุภา (สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์)

           ๓. พระองค์เจ้าสุริยงค์ ประยูรพันธุ์ (พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นไชยาศรีสุริโยภาส)

         เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ประสูติในพระบรมมหาราชวัง เมื่อวันอาทิตย์ เดือนอ้าย แรม ๓ ค่ำ ปีมะโรง โทศก จ.ศ. ๑๒๔๒ ตรงกับวันที่ ๑๙ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๒๓

          ต่อมา เมื่อปีมะโรง โทศก จ.ศ. ๑๒๔๒ พ.ศ. ๒๔๔๗ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงสถาปนาเสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ เป็นพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นชุมพรเขตรอุดมศักดิ์

         พระองค์ได้เสด็จไปทรงศึกษาวิชาทหารเรือในประเทศอังกฤษ เมื่อศึกษาสำเร็จ ได้กลับมารับราชการด้านงานทหารเรือ

        ทรงเป็นนายพลเรือตรี ราชองครักษ์ ตำแหน่งรองผู้บัญชาการกรมทหารเรือในปี พ.ศ. ๒๔๔๙ และเป็นเจ้ากรมยุทธศึกษาทหารเรืออีกตำแหน่งหนึ่ง

          ทรงจัดการโรงเรียนนายทหารเรือและนายช่างกล ทั้งได้ทรงทำแผนการทัพเรือ และทรงจัดการศึกษาทางยุทธศาสตร์ยุทธวิธีกระบวนรบในกองทัพเรือ

          เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ทรงวางรากฐานในงานหลายด้าน เช่น การจัดตั้งหน่วยฝึกพลทหารที่บางพระ การจัดระเบียบบริหารราชการกรมทหารเรือขึ้นใหม่ การจัดทำโครงการสร้างกำลังทางเรือ การปรับปรุงด้านการศึกษาของทหารเรือ ทรงปลูกฝังความรักชาติให้กับนักเรียนนายเรือ และทรงจัดตั้งกองดับเพลิงของทหารเรือ จนกระทั่งวันที่พระองค์ทรงออกจากราชการเมื่อวันที่ ๑๔ เมษายน พ.ศ. ๒๔๕๔ รวมระยะเวลาที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ทรงรับราชการครั้งแรก ๑๑ ปี

       ในสมัยรัชกาลที่ ๖ ประเทศไทยจำเป็นต้องมีส่วนร่วมในสถานการณ์สงครามโลกครั้งที่ ๑ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์มิอาจนิ่งดูดาย พระองค์ทรงกลับเข้ามารับราชการเป็นครั้งที่ ๒ เมื่อวันที่ ๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๖๐ ทรงได้รับการเลื่อนยศเป็นนายพลเรือโท และนายพลเรือเอก ราชองครักษ์

          ครั้นปีวอก โทศก จ.ศ. ๑๒๘๒ พ.ศ. ๒๔๖๓ ทรงดำรงตำแหน่งเสนาธิการทหารเรือ

           ในปีเดียวกัน คือ พ.ศ. ๒๔๖๓ พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงสถาปนาพระอิสริยศักดิ์ เฉลิมพระยศเป็นพระเจ้าพี่ยาเธอ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ สิงหนาม

          ต่อมาในปีจอ จัตวาศก จ.ศ. ๑๒๘๔ พ.ศ. ๒๔๖๕ ทรงดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงทหารเรือ และทรงให้การรักษาแพทย์แผนไทยแก่ราษฎรทั่วไป

          เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ ๖ เมื่อวันเสาร์ เดือน ๗ ขึ้น ๕ ค่ำ ปีกุน เบญจศก จ.ศ. ๑๒๘๕ ตรงกับวันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๖๖ พระชันษา ๔๔ ปี

          ได้มีการจัดพิธีพระราชทานเพลิงพระศพ ณ พระเมรุท้องสนามหลวง เมื่อวันที่ ๒๔ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๖๖ ทรงเป็นต้นราชสกุล อาภากร ณ อยุธยา

      ภายหลังสิ้นพระชนม์ทรงได้รับการขนานนามเป็น “องค์พระบิดาแห่งทหารเรือไทย”

*********  

Mina stories: Krom Luang Chumphon Khet Udom Sak

Admiral Prince Abhakara Kiartivongse, Krom Luang Chumphon Khet Udom Sak (Prince of Chumphon) was born in the Royal Palace on Sunday 19th December 1880 (2423 B.E.), on the 3rd night of waning moon of the first lunar month, in the year of great snake, Thai minor era of 1242). He was the 28th child of King Chulachomklao or King Rama V of Chakri Dynasty. His mother, Mod Bunnag, was the daughter of Chao Phraya Surawongchaiwat (Vorn Bunnag) who was the Defense Minister during the reign of King Rama V.

Prince of Chumphon had one brother and one sister from the same parent, Princess Orn-ong Akrayupa, who passed away since she was a child, and Prince Suriyong Prayoonphan.

          Prince of Chumpon achieved his navy studies from England. He initiated many important foundations such as establishing a recruit training center of soldiers at Bang Phra, setting new administration system and structure of the navy, improving education system of the navy, cultivating patriotism among naval cadets, creating a naval fire brigade.

         Prince of Chumpon temporary left his official duty on the 14th of April 1911 (2454 B.E.) after 11 years in the navy.

          Prince of Chumphon then rejoined the navy again on the 1st of August 1917 (2460 B.E.) because Thailand had to participate in the First World War.

           In 1920, King Mongkut Klaochaoyouhua, Rama VI established his rank as His Royal Highness Krom Luang Chumphon Khet Udom Sak.

           Prince of Chumphon held the highest position as the Minister of the Navy on the 1st of April 1922 (2465 B.E.)

          Prince of Chumphon passed away on Saturday 19th May 1923 (2466 B.E.)  

******

Histoires de Mina : Krom Luang Chumphon Khet Udom Sak

L'amiral Prince Abhakara Kiartivongse, Krom Luang Chumphon Khet Udom Sak (Prince de Chumphon) est né au Palais Royal le dimanche 19 décembre 1880 (2423 BE), la 3e nuit de lune décroissante du premier mois lunaire, l'année du grand serpent, époque mineure thaïlandaise de 1242). 

Il était le 28e enfant du roi Chulachomklao ou du roi Rama V de la dynastie Chakri. Sa mère, Mod Bunnag, était la fille de Chao Phraya Surawongchaiwat (Vorn Bunnag) qui était ministre de la Défense sous le règne du roi Rama V.

          Le prince de Chumphon avait un frère et une sœur du même parent, la princesse Orn-ong Akrayupa, décédée depuis qu'elle était enfant, et le prince Suriyong Prayoonphan.

          Le prince de Chumpon a fait ses études navales en Angleterre. Il a initié de nombreuses fondations importantes telles que la création d'un centre de formation des recrues de soldats à Bang Phra, la mise en place d'un nouveau système d'administration et d'une nouvelle structure de la marine, l'amélioration du système éducatif de la marine, la culture du patriotisme parmi les cadets de la marine, la création d'une brigade de pompiers navals.

          Le prince de Chumpon a quitté temporairement ses fonctions officielles le 14 avril 1911 (2454 av.J.-C.) après 11 ans dans la marine. 

         Le prince de Chumphon a rejoint alors à nouveau la marine le 1er août 1917 car la Thaïlande devait participer à la Première Guerre mondiale.

         En 1920, le roi Mongkut Klaochaoyouhua, Rama VI a établi son rang en tant que Son Altesse Royale Krom Luang Chumphon Khet Udom Sak. 

         Le prince de Chumphon a occupé la plus haute position de ministre de la Marine le 1er avril 1922. Il est décédé le samedi 19 mai 1923.

*******

มินามีเรื่องเล่า ตำนานสงกรานต์ Thai-French

คณะศิษย์อักษรฯ รุ่น ๑๐ ศิลปากร ไปเยี่ยมท่านอาจารย์สามารถ ศักดิ์เจริญ ที่ไชยา ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๖ 

ที่มาของภาพ http://www.mahamodo.com/knowledge/water_festival_history.aspx 

มินามีเรื่องเล่า ตำนานสงกรานต์ Thai-French

ครั้งหนึ่งมีเศรษฐีคนหนึ่งซึ่งไม่มีบุตร บ้านของเขาอยู่ติดกับบ้านของนักเลงสุรา วันหนึ่งนักเลงสุรามาที่บ้านเศรษฐีและเยาะเย้ยเศรษฐีว่าร่ำรวยแต่ไม่มีบุตร สมบัติของเศรษฐีจะไร้ค่าเมื่อตายไปแล้ว เนื่องจากไม่มีลูกหลานมารับมรดก นักเลงสุราโชคดีที่มีบุตร

เศรษฐีรู้สึกอับอาย จึงไปบูชาเทวดาเพื่อขอบุตร สามปีต่อมายังไม่มีบุตร พอถึงวันนักขัตฤกษ์ “วันสงกรานต์” พระอาทิตย์ยกขึ้นเข้าสู่ราศีเมษ เศรษฐีไปบูชาพระไทรเพื่อขอให้มีบุตร พระไทรสงสารจึงได้ไปเฝ้าพระอินทร์ พระอินทร์ให้ธรรมบาลเทพบุตรมาปฏิสนธิในครรภ์ของภรรยาเศรษฐี เมื่อคลอดแล้วจึงมีชื่อว่า “ธรรมบาลกุมาร” ธรรมบาลกุมารเป็นเด็กฉลาด เรียนพระคัมภีร์ไตรเพทจบเมื่ออายุ ๗ ขวบ ได้เป็นอาจารย์บอกมงคลการต่าง ๆ และรู้ภาษานก

ในขณะนั้นมีท้าวกบิลพรหมเป็นผู้แสดงมงคลแก่มนุษย์ วันหนึ่งท้าวกบิลพรหมมาถามปัญหาธรรมบาลกุมาร ๓ ข้อ ดังนี้ ๑. เวลาเช้า ราศีอยู่ที่ใด ๒. เวลาเที่ยง ราศีอยู่ที่ใด และ ๓. เวลาเย็น ราศีอยู่ที่ใด ถ้าธรรมบาลกุมารตอบไม่ได้ จะตัดศีรษะของธรรมบาลกุมาร แต่ถ้าตอบได้ พระองค์จะตัดศีรษะของตนเองให้

เวลาผ่านไป ๖ วัน ธรรมบาลกุมารยังหาคำตอบไม่ได้ คิดจะหนีไป จึงไปหลบนอนอยู่ใต้ต้นตาล และ   ได้ยินนกอินทรีย์ ๒ ตัวผัวเมียที่พูดกันว่า จะกินศพของธรรมบาลกุมารในวันพรุ่งนี้ เพราะธรรมบาลกุมาร      ตอบคำถามของท้าวกบิลพรหมไม่ได้ นกตัวเมียถามนกตัวผู้ว่ารู้คำตอบหรือไม่ นกตัวผู้บอกว่า คำตอบไม่ยากเลย “เวลาเช้าราศีอยู่ที่หน้า เวลาตื่นขึ้นตอนเช้ามนุษย์จึงได้เอาน้ำล้างหน้า เวลาเที่ยงราศีอยู่ที่อก มนุษย์จึงเอาเครื่องหอมมาประพรมที่อก ตอนเย็น ราศีอยู่ที่เท้า มนุษย์จึงเอาน้ำล้างเท้าก่อนเข้านอน”

ธรรมบาลกุมารดีใจ และวันรุ่งขึ้นก็สามารถตอบคำถามทั้ง ๓ ข้อของท้าวกบิลพรหมได้หมด

ท้าวกบิลพรหมจึงตรัสเรียกพระราชธิดาทั้ง ๗ นาง มาบอกว่า พระองค์จะตัดศีรษะของตนเองเนื่องจากธรรมบาลกุมารตอบคำถามได้หมด แต่ถ้าจะตั้งศีรษะของพระองค์ไว้บนพื้นดิน จะเกิดไฟไหม้ทั่วโลก ถ้าจะทิ้งขึ้นไปบนอากาศฝนก็จะแล้ง ถ้าจะทิ้งไปในมหาสมุทรน้ำจะแห้ง ดังนั้นพระราชธิดาทั้ง ๗ นาง ต้องนำพานมารองรับศีรษะของท้าวกบิลพรหมโดยผลัดเปลี่ยนกันในแต่ละปี กำหนดให้วันสงกรานต์เป็นวันที่เทพธิดานำพานมารองศีรษะของท้าวกบิลพรหมและเวียนรอบเขาพระสุเมรุ ๖๐ นาที ก่อนที่จะนำไปไปประดิษฐานไว้ที่เขาไกรลาส

**********

Mina raconte : La légende de Songkran

          Il était une fois un millionnaire qui n’avait pas d’enfants.

          Sa maison se trouvait à côté de celle d’un voyou alcoolique.

          Un jour, ce voyou est entré chez lui et l’a insulté de façon très vulgaire, lui disant qu’il était très riche mais que tous ses trésors n’avaient pas véritablement de valeur puisque quand il mourra, il n’y aura personne pour hériter de ses biens ; et il ajouta que lui-même avait plus de chance, car il avait des enfants. Ils vont s’occuper de lui lors de sa vieillesse.

          Le millionnaire, se sentant honteux, alla donc vénérer les divinités pour leur demander un descendant. Trois ans plus tard, le jour où le soleil entrait dans la constellation du Bélier, toujours sans enfant, il alla vénérer le génie du banian pour renouveler son vœu. Cette fois-ci le génie se sentit rempli de pitié et il se rendit donc à l’audience du

Dieu Indra.

          Indra ordonna alors à Thammathévabut d’aller naître dans le ventre de la femme de ce millionnaire. Il fut appelé, après sa naissance, Thammabane Kumane. 

Cet enfant était aussi habile qu’intelligent puisqu’il avait achevé l’étude des Trois Védas à l’âge de sept ans et qu’il devint par la suite maître ès formules propitiatoires. De plus, il comprenait le langage des oiseaux.

          À cette époque-là, c’était le dieu Kabinelaphrome qui réalisait les voeux des gens. Un jour, il vint voir Thammabane Kumane pour lui faire le pari. Ce jeune homme accepta le défi lancé par ce dieu.

Kabinelaphrome lui posa cette triple question : dans quelle partie du corps l’esprit vital se trouve-t-il le matin, à midi et le soir ? Si Thammabane Kumane ne pouvait trouver, il serait décapité. Mais si le dieu perdait le défi, sa tête serait tranchée. Thammabane Kumane lui demanda sept jours pour répondre.

          Six jours plus tard, ce jeune homme n’avait toujours pas trouvé les réponses, aussi eut-il peur et pensa s’enfuir.

          Il s’en alla dormir sous un palmier à sucre. Il entendit alors un couple d’aigles qui se disaient que le lendemain ils mangeraient le corps de Thammabane Kumane puisque celui-ci n’arrivait pas à trouver les réponses aux questions de Kabinelaphrome.

          La femelle demanda au mâle s’il pouvait répondre à ces questions ; il lui répondit que ces trois questions n’étaient pas très difficiles : le matin, l’esprit vital est sur le visage, c’est pour cela que les hommes se le lavent. À midi, il est sur la poitrine, c’est la raison pour laquelle les hommes se la parfument et, finalement, le soir, il est sur les pieds, ils sont donc obligés de se les laver.

          Thammabane Kumane fut très content et le lendemain ; il réussit à répondre aux trois questions de Kabinelaphrome.

          Celui-ci appela ses sept filles à son audience et leur dit qu’il allait être décapité car Thammabane Kumane avait pu répondre correctement.

          Le problème qui se posait était que sa tête ne pouvait pas être posée sur la terre car il y aurait alors un grand incendie planétaire. Si on la jetait dans l’air, il ne pleuvrait plus jamais et si on la laissait couler dans l’océan, celui-ci serait totalement desséché. Ce sont les raisons pour lesquelles ses filles mirent sa tête dans une coupe et chacune d’elles s’occupe une fois l’an, le jour de Songkran, de procéder à la circumbulation de la tête de leur père pendant soixante minutes autour du Mont Meru et l’installa sur ce mont.

                     *****************

มินามีเรื่องเล่า ฆราวาสธรรม ๔ Thai-English-French

Wat Tham Kuhasawan, Phatthalung

มินามีเรื่องเล่า ฆราวาสธรรม ๔ Thai-English-French

          สวัสดีครับ วันนี้ชวนฟังเรื่องฆราวาสธรรม ๔ ก่อนอื่นฆราวาส คือ คนผู้อยู่ครองเรือน ฆราวาสควรมีธรรม ๔ ประการไว้ครองตนนะครับ

          สัจจะ คือความจริง ความซื่อสัตย์ พูดจริง ทำจริง ไม่ลวงใคร คือศีลข้อสี่นั่นเองครับ 

          ทมะ เป็นการฝึกฝน พัฒนาตนเองให้ก้าวหน้าเจริญด้วยสติปัญญา ไม่ทำสิ่งเลวร้าย ใช้สติครับ

          ขันติ เป็นความอดทน เราอดทนต่อสิ่งที่รบกวนเตา ไม่อิจฉาในความสำเร็จของผู้อื่น ขยันหมั่นเพียร ทำงานหนัก ไม่ปล่อยให้ความยากลำบากทำให้เราท้อถอย

          จาคะ คือ ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เสียสละ ใจกว้าง พร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่น แบ่งปันสิ่งของซึ่งจะนำพาความสุขมาสู่ผู้ให้และผู้รับ

          สรุปได้ว่า ฆราวาสธรรม ๔ ประการ ได้แก่ สัจจะ ทมะ ขันติ และจาคะ ครับ

***************

Mina’a stories: Gharāvāsa-Dhamma  

          Gharāvāsa-Dhamma is the virtues for a good household life. Lay people should observe 4 kinds of Gharāvāsa-Dhamma which are as follows:

          Sacca:

          Sacca is the truth and honesty. We have to be honest and say the truth with everybody. We abstain from false speech. We do not tell a lie. To refrain from lying is the fourth precept of Panca-Sīla.

          Dama:

Dama is the self-development. We have to practice ourselves with our mindfulness. We do our self-development for not doing bad actions. We can solve problems with mindfulness.

          Khanti:

          Khanti is the tolerance. We are patient with what annoy us and we are not envious of someone’s success. We are industrious. We do our work very hard. We do not let difficulties discourage us.

          Cāga:

          Cāga is the generosity. We share our belongings to other people. Sharing things to each other leads to happiness of both donors and receivers.    

***********

MINA raconte : Gharāvāsa-dhamma

          Gharāvāsa-dhamma est considéré comme les vertus qui sont indispensables pour les gens. Les laïcs devraient observer 4 types de Gharāvāsa-dhamma. Ce sont : Sacca, Daman, Khanti et Cāga.

          Sacca, c’est la vérité et l’honnêteté. Nous devons être honnêtes et nous disons la vérité avec tout le monde. Nous nous abstenons de faux discours. Nous ne disons pas de mensonge. S’abstenir de mentir est le quatrième précepte de Panca-Sīla.

          Dama est notre développement. Nous devons nous entraîner avec notre conscience. Nous faisons notre auto-développement pour ne pas faire de mauvaises actions. Nous pouvons résoudre les problèmes avec la bonne conscience.   

          Khanti est la tolérance. Nous sommes patients avec ce qui nous dérange et nous n’envions pas le succès de quelqu'un. Nous sommes industrieux. Nous faisons notre travail très dur. Nous ne laissons pas les difficultés nous décourager.

           Cāga est la générosité. Nous partageons nos biens avec d'autres personnes. Partager des choses envers autrui apporte le bonheur pour les donateurs et les destinataires.

**********

มินามีเรื่องเล่า ตำนานเรื่องพญานาคกับทุ่งกุลาร้องไห้ Thai-French

                                                      https://th.wikipedia.org/wiki/

มินามีเรื่องเล่า ตำนานเรื่องพญานาคกับทุ่งกุลาร้องไห้ Thai-French

สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับชื่อทุ่งกุลาร้องไห้นะครับ

เรื่องมีอยู่ว่า มีชนเผ่ากุลา ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยมาจากเมืองเมาะตะมะ ประเทศมอญ ชนกลุ่มนี้มีอาชีพค้าขายระหว่างเมือง

ชาวกุลาได้เดินทางผ่านทุ่งแห่งนี้ ใช้เวลาเดินทางกลายวัน ไม่พบผู้คน ไม่พบหมู่บ้าน ไม่พบแหล่งน้ำ ไม่มีต้นไม้ให้ร่มเงา มีแต่หญ้าขึ้นสูงเต็มไปหมด

กลางวันมีแดดร้อนมาก พื้นดินก็มีแต่ดินปนทราย พวกเขาทั้งหิวและเหนื่อย ร่างกายขาดน้ำ จึงนอนร้องไห้ จนมีชนเผ่าพื้นเมืองผ่านมาพบ จึงได้เข้าช่วยเหลือนำไปพยาบาลในหมู่บ้าน

พวกชาวบ้านเห็นอาการนอนร้องไห้รอความช่วยเหลือของชนเผ่ากุลา จึงเรียกบริเวณแห่งนี้ว่า ทุ่งกุลาร้องไห้

          ในจังหวัดร้อยเอ็ดมีนิทานเรื่องความเป็นมาของทุ่งกุลาร้องไห้ที่เล่าสู่กันฟังว่า เดิมทีทุ่งกุลาเคยเป็นทะเลสาบและพระยานาคทำให้น้ำหายไป เรามาฟังเนื้อเรื่องกันครับ

ในกาลครั้งหนึ่งเจ้าเมืองริมทะเลสาบองค์หนึ่งมีพระธิดาสององค์ ทรงรักพระธิดาทั้งสองมาก

แต่พระธิดาทั้งสองพระองค์ต่างหลงรักชายหนุ่มคนเดียวกัน ชายหนุ่มคนนี้ชื่อทุกขตะ

ทุกขตะมีฐานะยากจน อาศัยอยู่ที่บ้านซึ่งตั้งอยู่ริมทะเลสาบ แต่เขาเป็นคนมีหน้าตาดี

พระธิดาทั้งสองกลัวว่าพระบิดาจะไม่ทรงยินยอมในเรื่องนี้ จึงได้ขอร้องให้ทุกขตะช่วยพาหนีโดยนั่งเรือออกสู่ท้องทะเล  

ต่อมาพระราชบิดาทรงทราบเรื่อง จึงให้ทหารออกเรือเที่ยวตามหาทั้งสามคน

ทหารกลับมาทูลว่าไม่พบคนทั้งสาม

พระราชาเป็นเพื่อนรักกับพญานาค จึงขอร้องให้พญานาคช่วยค้นหาพระธิดาทั้งสอง พญานาคได้สูบเอาน้ำในทะเลสาบออกจนแห้งขอดเพื่อจะได้ค้นหาพระธิดากับชายหนุ่ม

แต่เมื่อสูบน้ำออกหมดแล้วก็ค้นหาไม่พบ ไม่ทราบว่าคนทั้งสามไปอยู่ที่ใด ทะเลสาบจึงแห้งขอดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทำให้ทุ่งกุลาแห้ง ไม่มีน้ำ บรรดาปู ปลาในทะเลสาบต่างตกเป็นอาหารของนกอินทรีย์ จนมีขี้นกอินทรีย์ตกค้างให้เราได้พบเห็นมาจนทุกวันนี้

          สรุปคือ ยังตามหาคนทั้งสามไม่เจอ มีแต่ทุ่งกุลาแห้งแล้ง

 

Mian raconte : Le roi Naga et le vaste champ Kula Ronghai

Kula Ronghai est le nom d’un vaste champ couvrant les terrrains de 5 provinces : Roi-Et, Kalasin, Mahasarakham, Surin et Buriram. La légende expliquant l’origine du nom de Thung Kula Ronghai mentionne une tribu de Kula, ethnie minoritaire habitant dans la ville de Mortama, ville célèbre du royaume de Mon.

Les membres de cette tribu erraient dans les villes pour faire du commerce. Une fois, ils traversèrent un vaste champ. Il leur fallut des jours pour sortir de ce champ. Le temps passait et ils ne rencontrèrent personne, et ne trouvèrent aucune source pour se désaltérer. Ils n’avaient aucun arbre sous lequel s’abriter. Il n’y avait que de hautes herbes.  Le terrain était sablonneux. Le soleil brillait horriblement sur la terre. Il faisait tellement chaud que leurs corps eurent besoin d’eau. Ayant faim et étant épuisés, ils se couchèrent par terre et pleurèrent. Heureusement, un groupe d’indigène vint à leur rencontre, les emmena au village pour les nourrir et les laisser se reposer.

Comme les indigènes reconnurent la scène des Kula qui pleurent, ils nommèrent le champ à partir de ce moment-là « Tung Kula Ronghai », ce qui signifie « Le champ des Kulas qui pleurent. »

          Une légende de Tung Kula Ronghai racontée par des habitants de la province de Roi-Et explique qu’autrefois Tung Kula était un lac et que la disparition d’eau dans le champ fut causée par le Naga. L’histoire est la suivante :

Il était une fois le roi d’une ville située près d’un lac. Il eut deux belles filles. Les deux princesses étaient trop aimées par leur père. Malheureusement, les deux princesses tombèrent amoureuses du même homme qui s’appelait « Tukkata ». C’était un homme pauvre qui vivait tout seul près du lac mais il était beau.

Craignant que le roi ne soit pas d’accord avec leur amour, les deux princesses demandèrent à Tukkata de les emmener vivre ailleurs. Ils prirent un bateau pour aller jusqu’à la mer. Ayant su que ses deux filles étaient parties avec un homme sans lui en demander l’autorisation, le roi fut fâché. Il ordonna aux soldats de partir en bateau pour les chercher.

Les soldats revinrent et l’informèrent qu’ils ne les avaient pas trouvées.

Le roi était ami intime du roi Naga, serpent mythique. Il demanda à son ami Naga de l’aider à trouver ses filles.

Naga but l’eau du lac jusqu’à ce qu’il n’en reste plus une seule goutte. Mais il ne trouva pas les fugitifs.

C’est pourquoi à partir de ce moment-là le lac devint sec. Les poissons et les crabes habitant dans le lac firent le repas des aigles. C’est la raison pour laquelle il y a toujours maintenant des excréments d’aigles dans le champ Tung Kula Ronghai.  

          **************************

มินามีเรื่องเล่า สุนัขจิ้งจอกโอหัง Thai-English-French

                                            https://pixabay.com/th/photos/ 

มินามีเรื่องเล่า สุนัขจิ้งจอกโอหัง Thai-English-French

          ขอเล่าเรื่อง “สุนัขจิ้งจอกโอหัง” จากวิโรจนชาดก ให้ฟังกันครับ

          ครั้งหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกหนีศัตรูมาเจอราชสีห์ซึ่งกำลังหาอาหารอยู่ สุนัขจิ้งจอกกลัวว่าราชสีห์จะฆ่ามัน จึงขออยู่รับใช้ราชสีห์ตลอดชีวิต ราชสีห์ยอมรับสุนัขจิ้งจอกให้เป็นผู้รับใช้ ทั้งคู่อาศัยอยู่ในถ้ำที่ปลายเขา

          จากนั้นมา สุนัขจิ้งจอกตามเจ้านายและกินซากเดนอาหารของราชสีห์อย่างมีความสุข มันมีหน้าที่คอยยืนบนเขาและคอยดูเหยื่อ เมื่อมีเหยื่อผ่านมา มันจะไปบอกราชสีห์ให้ฆ่าเหยื่อที่มันต้องการกิน และราชสีห์ทำตามที่สุนัขจิ้งจอกแนะนำ

          วันหนึ่ง สุนัขจิ้งจอกยืนอยู่บนยอดเขา เห็นช้างกำลังตกมัน สุนัขจิ้งจอกต้องการกินช้างตกมันตัวนี้ มันบอกไปบอกราชสีห์ให้ฆ่าช้าง ราชสีห์ฆ่าช้างตามที่มันบอก และแบ่งปันอาหารให้กับสุนัขจิ้งจอก

          สุนัขจิ้งจอกคิดว่า มันมีสี่ขาเหมือนราชสีห์ มันสามารถฆ่าช้างได้ด้วยตัวมันเอง ดังนั้น มันหาราชสีห์และกล่าวว่า “ฉันคิดว่าฉันสามารถฆ่าช้างได้ด้วยตนเอง นายขึ้นไปบนยอดเขาและคอยดูช้าง ถ้าเห็นช้าง มาบอกฉัน ฉันจะฆ่ามันเอง”

 

          ราชสีห์กล่าวกับสุนัขจิ้งจอกว่า “แกเป็นสัตว์ตัวน้อยๆ จะไปฆ่าสัตว์ตัวใหญ่ได้อย่างไร อย่างโอหังไปหน่อยเลย”

          สุนัขจิ้งจอกยืนยันความต้องการของตน ดังนั้นราชสีห์จึงบอกสุนัขจิ้งจอกให้คอยในถ้ำ แล้วราชสีห์ขึ้นไปบนยอดเขาเพื่อคอยดูช้าง

          ราชสีห์เห็นช้างตัวหนึ่ง มันลงจากยอดเขามาบอกสุนัขจิ้งจอก “มีช้างมาตัวหนึ่งแล้ว ขอให้โชคดีเด้อหล่า!”

          สุนัขจิ้งจอกออกจากถ้ำ เมื่อมันเจอช้าง มันกระโดดเพื่อกัดคอช้าง แต่มันกระโดดไม่ถึงคอช้าง มันนอนอยู่บนพื้น ช้างกระทืบมันจนตาย

          เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เราไม่ควรโอหัง เราควรมีท่าทีอ่อนน้อมกับผู้คน      

**************

Mina’s Stories: The Arrogant Fox

          Once, a fox ran away from his enemies and met the lion who was searching for a food. The fox was afraid that the lion would kill it. So, it made a pledge to follow and serve the lion for life. The lion accepted the fox as his servant. They both lived in a cave situated on the foot of the hill.

 

          Since then, the fox followed his master and ate a residue of food eaten by his master happily. Its duty was to stand on the hill and watched for the prey. The fox told the lion to kill any prey it wanted to eat. The lion did as the fox suggested.

          One day, the fox stood on the hill and saw an elephant being in rut. It wanted to eat this in-rut elephant. The fox told the lion to kill the elephant. The lion killed the elephant and shared its meat to the fox.

          The fox thought that it has four legs like the lion. It could kill an elephant by itself. So, it went to see the lion and said, “I think I can kill an elephant by myself. You go up the hill and watch any elephant. If you see one, just tell me. I will kill it.”

          The lion said to the fox, “You are a small animal. How can you kill a big elephant?  Don’t be arrogant!”

          The fox insisted. So, the lion told the fox to stay in the cave. Then the lion climbed up the hill to see an elephant.

 

The lion saw an elephant. It came down the hill and told the fox, “Here comes an elephant and good luck to you!”

          The fox went out of the cave. When it saw the elephant, it jumped to bite the elephant’s neck. But it did not reach the elephant’s neck. It lay on the floor. The elephant killed the fox with his feet.

          The moral is that we should not be arrogant. We should keep our humble attitude towards people.

*****************

Mina raconte : Le renard arrogant

          Une fois, un renard s'enfuit de ses ennemis et rencontra le lion qui chercha de la nourriture. Le renard avait peur que le lion le tue. Alors, il s'engagea à le suivre et à le servir à vie. Le lion l’accepta comme son serviteur. Ils vivaient tous les deux dans une grotte située au pied de la colline.

          Depuis, le renard suivit son maître et manga avec bonheur un résidu de nourriture mangé par son maître. Son devoir était de se tenir sur la colline et de surveiller la proie. Le renard dit au lion de tuer toute proie que ce renard voulait manger. Le lion fit ce que suggéra son serviteur.

          Un jour, le renard se tint sur la colline et a vit un éléphant en rut. Il voulait manger ce grand animal. Il dit au lion de tuer l’éléphant. Le lion tua ce grand animal et a partagea la viande avec le renard.

          Le renard pensait qu'il avait quatre pattes comme le lion et qu’il pouvait tuer un éléphant tout seul. Alors, il alla voir le lion et lui dit : « Je pense que je peux tuer un éléphant par moi-même. Vous montez la colline et regardez n'importe quel éléphant. Si vous en voyez un, dites-le-moi. Je vais le tuer. »

          Le lion dit au renard : « Tu es un petit animal. Comment peux-tu tuer un gros éléphant ? Ne sois pas arrogant ! »

          Le renard insista qu’il put le faire. Alors, le lion lui dit de rester dans la grotte. Puis le lion monta sur la colline pour voir un éléphant.

          Le lion vit un éléphant. Il descendit de la colline et dit au renard : « Voici un éléphant et bon courage à toi ! »

 

Le renard alla vers un grand animal. Il sauta pour mordre le cou de l’éléphant. Mais il n’atteignit pas le cou de ce grand animal. Il gisait sur le sol. L'éléphant écrasa le renard avec ses pieds.

          La morale est que nous ne devons pas être arrogants. Nous devons garder une humble attitude envers d’autres personnes.

****************