.jpg)
ที่มาของภาพ http://www.mahamodo.com/knowledge/water_festival_history.aspx
มินามีเรื่องเล่า ตำนานสงกรานต์
Thai-French
ครั้งหนึ่งมีเศรษฐีคนหนึ่งซึ่งไม่มีบุตร
บ้านของเขาอยู่ติดกับบ้านของนักเลงสุรา
วันหนึ่งนักเลงสุรามาที่บ้านเศรษฐีและเยาะเย้ยเศรษฐีว่าร่ำรวยแต่ไม่มีบุตร
สมบัติของเศรษฐีจะไร้ค่าเมื่อตายไปแล้ว เนื่องจากไม่มีลูกหลานมารับมรดก
นักเลงสุราโชคดีที่มีบุตร
เศรษฐีรู้สึกอับอาย จึงไปบูชาเทวดาเพื่อขอบุตร
สามปีต่อมายังไม่มีบุตร พอถึงวันนักขัตฤกษ์ “วันสงกรานต์”
พระอาทิตย์ยกขึ้นเข้าสู่ราศีเมษ เศรษฐีไปบูชาพระไทรเพื่อขอให้มีบุตร
พระไทรสงสารจึงได้ไปเฝ้าพระอินทร์ พระอินทร์ให้ธรรมบาลเทพบุตรมาปฏิสนธิในครรภ์ของภรรยาเศรษฐี
เมื่อคลอดแล้วจึงมีชื่อว่า “ธรรมบาลกุมาร” ธรรมบาลกุมารเป็นเด็กฉลาด
เรียนพระคัมภีร์ไตรเพทจบเมื่ออายุ ๗ ขวบ ได้เป็นอาจารย์บอกมงคลการต่าง ๆ
และรู้ภาษานก
ในขณะนั้นมีท้าวกบิลพรหมเป็นผู้แสดงมงคลแก่มนุษย์ วันหนึ่งท้าวกบิลพรหมมาถามปัญหาธรรมบาลกุมาร
๓ ข้อ ดังนี้ ๑. เวลาเช้า ราศีอยู่ที่ใด ๒. เวลาเที่ยง ราศีอยู่ที่ใด และ ๓.
เวลาเย็น ราศีอยู่ที่ใด ถ้าธรรมบาลกุมารตอบไม่ได้ จะตัดศีรษะของธรรมบาลกุมาร
แต่ถ้าตอบได้ พระองค์จะตัดศีรษะของตนเองให้
เวลาผ่านไป ๖ วัน ธรรมบาลกุมารยังหาคำตอบไม่ได้ คิดจะหนีไป
จึงไปหลบนอนอยู่ใต้ต้นตาล และ
ได้ยินนกอินทรีย์ ๒ ตัวผัวเมียที่พูดกันว่า
จะกินศพของธรรมบาลกุมารในวันพรุ่งนี้ เพราะธรรมบาลกุมาร ตอบคำถามของท้าวกบิลพรหมไม่ได้
นกตัวเมียถามนกตัวผู้ว่ารู้คำตอบหรือไม่ นกตัวผู้บอกว่า คำตอบไม่ยากเลย
“เวลาเช้าราศีอยู่ที่หน้า เวลาตื่นขึ้นตอนเช้ามนุษย์จึงได้เอาน้ำล้างหน้า
เวลาเที่ยงราศีอยู่ที่อก มนุษย์จึงเอาเครื่องหอมมาประพรมที่อก ตอนเย็น
ราศีอยู่ที่เท้า มนุษย์จึงเอาน้ำล้างเท้าก่อนเข้านอน”
ธรรมบาลกุมารดีใจ
และวันรุ่งขึ้นก็สามารถตอบคำถามทั้ง ๓ ข้อของท้าวกบิลพรหมได้หมด
ท้าวกบิลพรหมจึงตรัสเรียกพระราชธิดาทั้ง
๗ นาง มาบอกว่า พระองค์จะตัดศีรษะของตนเองเนื่องจากธรรมบาลกุมารตอบคำถามได้หมด
แต่ถ้าจะตั้งศีรษะของพระองค์ไว้บนพื้นดิน จะเกิดไฟไหม้ทั่วโลก
ถ้าจะทิ้งขึ้นไปบนอากาศฝนก็จะแล้ง ถ้าจะทิ้งไปในมหาสมุทรน้ำจะแห้ง
ดังนั้นพระราชธิดาทั้ง ๗ นาง
ต้องนำพานมารองรับศีรษะของท้าวกบิลพรหมโดยผลัดเปลี่ยนกันในแต่ละปี
กำหนดให้วันสงกรานต์เป็นวันที่เทพธิดานำพานมารองศีรษะของท้าวกบิลพรหมและเวียนรอบเขาพระสุเมรุ
๖๐ นาที ก่อนที่จะนำไปไปประดิษฐานไว้ที่เขาไกรลาส
**********
Mina raconte : La légende de Songkran
Il était une fois un millionnaire qui
n’avait pas d’enfants.
Sa maison se trouvait à côté de celle
d’un voyou alcoolique.
Un jour, ce voyou est entré chez lui et
l’a insulté de façon très vulgaire, lui disant qu’il était très riche mais que
tous ses trésors n’avaient pas véritablement de valeur puisque quand il mourra,
il n’y aura personne pour hériter de ses biens ; et il ajouta que lui-même
avait plus de chance, car il avait des enfants. Ils vont s’occuper de lui lors de
sa vieillesse.
Le millionnaire, se sentant honteux,
alla donc vénérer les divinités pour leur demander un descendant. Trois ans
plus tard, le jour où le soleil entrait dans la constellation du Bélier,
toujours sans enfant, il alla vénérer le génie du banian pour renouveler son
vœu. Cette fois-ci le génie se sentit rempli de pitié et il se rendit donc à
l’audience du
Dieu Indra.
Indra ordonna alors à Thammathévabut
d’aller naître dans le ventre de la femme de ce millionnaire. Il fut appelé,
après sa naissance, Thammabane Kumane.
Cet enfant était aussi habile qu’intelligent
puisqu’il avait achevé l’étude des Trois Védas à l’âge de sept ans et qu’il
devint par la suite maître ès formules propitiatoires. De plus, il comprenait
le langage des oiseaux.
À cette époque-là, c’était le dieu
Kabinelaphrome qui réalisait les voeux des gens. Un jour, il vint voir
Thammabane Kumane pour lui faire le pari. Ce jeune homme accepta le défi lancé
par ce dieu.
Kabinelaphrome lui posa cette triple question :
dans quelle partie du corps l’esprit vital se trouve-t-il le matin, à midi et
le soir ? Si Thammabane Kumane ne pouvait trouver, il serait décapité. Mais si
le dieu perdait le défi, sa tête serait tranchée. Thammabane Kumane lui demanda
sept jours pour répondre.
Six jours plus tard, ce jeune homme
n’avait toujours pas trouvé les réponses, aussi eut-il peur et pensa s’enfuir.
Il s’en alla dormir sous un palmier à
sucre. Il entendit alors un couple d’aigles qui se disaient que le lendemain
ils mangeraient le corps de Thammabane Kumane puisque celui-ci n’arrivait pas à
trouver les réponses aux questions de Kabinelaphrome.
La femelle demanda au mâle
s’il pouvait répondre à ces questions ; il lui répondit que ces trois questions
n’étaient pas très difficiles : le matin, l’esprit vital est sur le visage,
c’est pour cela que les hommes se le lavent. À midi, il est sur la poitrine,
c’est la raison pour laquelle les hommes se la parfument et, finalement, le
soir, il est sur les pieds, ils sont donc obligés de se les laver.
Thammabane Kumane fut très content et
le lendemain ; il réussit à répondre aux trois questions de Kabinelaphrome.
Celui-ci appela ses sept filles à son
audience et leur dit qu’il allait être décapité car Thammabane Kumane avait pu
répondre correctement.
Le problème qui se posait était que sa
tête ne pouvait pas être posée sur la terre car il y aurait alors un grand
incendie planétaire. Si on la jetait dans l’air, il ne pleuvrait plus jamais et
si on la laissait couler dans l’océan, celui-ci serait totalement desséché. Ce
sont les raisons pour lesquelles ses filles mirent sa tête dans une coupe et
chacune d’elles s’occupe une fois l’an, le jour de Songkran, de procéder à la
circumbulation de la tête de leur père pendant soixante minutes autour du Mont
Meru et l’installa sur ce mont.
*****************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น