มินามีเรื่องเล่า ตำนานเรื่องพญานาคกับทุ่งกุลาร้องไห้ Thai-French
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับชื่อทุ่งกุลาร้องไห้นะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า มีชนเผ่ากุลา ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยมาจากเมืองเมาะตะมะ
ประเทศมอญ ชนกลุ่มนี้มีอาชีพค้าขายระหว่างเมือง
ชาวกุลาได้เดินทางผ่านทุ่งแห่งนี้ ใช้เวลาเดินทางกลายวัน ไม่พบผู้คน
ไม่พบหมู่บ้าน ไม่พบแหล่งน้ำ ไม่มีต้นไม้ให้ร่มเงา มีแต่หญ้าขึ้นสูงเต็มไปหมด
กลางวันมีแดดร้อนมาก พื้นดินก็มีแต่ดินปนทราย พวกเขาทั้งหิวและเหนื่อย
ร่างกายขาดน้ำ จึงนอนร้องไห้ จนมีชนเผ่าพื้นเมืองผ่านมาพบ
จึงได้เข้าช่วยเหลือนำไปพยาบาลในหมู่บ้าน
พวกชาวบ้านเห็นอาการนอนร้องไห้รอความช่วยเหลือของชนเผ่ากุลา จึงเรียกบริเวณแห่งนี้ว่า
ทุ่งกุลาร้องไห้
ในจังหวัดร้อยเอ็ดมีนิทานเรื่องความเป็นมาของทุ่งกุลาร้องไห้ที่เล่าสู่กันฟังว่า
เดิมทีทุ่งกุลาเคยเป็นทะเลสาบและพระยานาคทำให้น้ำหายไป เรามาฟังเนื้อเรื่องกันครับ
ในกาลครั้งหนึ่งเจ้าเมืองริมทะเลสาบองค์หนึ่งมีพระธิดาสององค์
ทรงรักพระธิดาทั้งสองมาก
แต่พระธิดาทั้งสองพระองค์ต่างหลงรักชายหนุ่มคนเดียวกัน ชายหนุ่มคนนี้ชื่อทุกขตะ
ทุกขตะมีฐานะยากจน อาศัยอยู่ที่บ้านซึ่งตั้งอยู่ริมทะเลสาบ แต่เขาเป็นคนมีหน้าตาดี
พระธิดาทั้งสองกลัวว่าพระบิดาจะไม่ทรงยินยอมในเรื่องนี้
จึงได้ขอร้องให้ทุกขตะช่วยพาหนีโดยนั่งเรือออกสู่ท้องทะเล
ต่อมาพระราชบิดาทรงทราบเรื่อง จึงให้ทหารออกเรือเที่ยวตามหาทั้งสามคน
ทหารกลับมาทูลว่าไม่พบคนทั้งสาม
พระราชาเป็นเพื่อนรักกับพญานาค จึงขอร้องให้พญานาคช่วยค้นหาพระธิดาทั้งสอง
พญานาคได้สูบเอาน้ำในทะเลสาบออกจนแห้งขอดเพื่อจะได้ค้นหาพระธิดากับชายหนุ่ม
แต่เมื่อสูบน้ำออกหมดแล้วก็ค้นหาไม่พบ ไม่ทราบว่าคนทั้งสามไปอยู่ที่ใด
ทะเลสาบจึงแห้งขอดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทำให้ทุ่งกุลาแห้ง ไม่มีน้ำ บรรดาปู
ปลาในทะเลสาบต่างตกเป็นอาหารของนกอินทรีย์
จนมีขี้นกอินทรีย์ตกค้างให้เราได้พบเห็นมาจนทุกวันนี้
สรุปคือ ยังตามหาคนทั้งสามไม่เจอ มีแต่ทุ่งกุลาแห้งแล้ง
Mian raconte : Le roi Naga et le vaste champ Kula Ronghai
Kula Ronghai est le nom d’un vaste champ couvrant
les terrrains de 5 provinces : Roi-Et, Kalasin, Mahasarakham, Surin et
Buriram. La légende expliquant l’origine du nom de Thung Kula Ronghai mentionne
une tribu de Kula, ethnie minoritaire habitant dans la ville de Mortama, ville
célèbre du royaume de Mon.
Les membres de cette tribu erraient dans les
villes pour faire du commerce. Une fois, ils traversèrent un vaste champ. Il
leur fallut des jours pour sortir de ce champ. Le temps passait et ils ne
rencontrèrent personne, et ne trouvèrent aucune source pour se désaltérer. Ils
n’avaient aucun arbre sous lequel s’abriter. Il n’y avait que de hautes
herbes. Le terrain était sablonneux. Le
soleil brillait horriblement sur la terre. Il faisait tellement chaud que leurs
corps eurent besoin d’eau. Ayant faim et étant épuisés, ils se couchèrent par
terre et pleurèrent. Heureusement, un groupe d’indigène vint à leur rencontre, les
emmena au village pour les nourrir et les laisser se reposer.
Comme les indigènes reconnurent la scène des Kula
qui pleurent, ils nommèrent le champ à partir de ce moment-là « Tung Kula
Ronghai », ce qui signifie « Le champ des Kulas qui pleurent. »
Une légende de Tung Kula
Ronghai racontée par des habitants de la province de Roi-Et explique
qu’autrefois Tung Kula était un lac et que la disparition d’eau dans le champ
fut causée par le Naga. L’histoire est la suivante :
Il était une fois le roi d’une ville située près
d’un lac. Il eut deux belles filles. Les deux princesses étaient trop aimées
par leur père. Malheureusement, les deux princesses tombèrent amoureuses du
même homme qui s’appelait « Tukkata ». C’était un homme pauvre qui
vivait tout seul près du lac mais il était beau.
Craignant que le roi ne soit pas d’accord avec
leur amour, les deux princesses demandèrent à Tukkata de les emmener vivre
ailleurs. Ils prirent un bateau pour aller jusqu’à la mer. Ayant su que ses
deux filles étaient parties avec un homme sans lui en demander l’autorisation,
le roi fut fâché. Il ordonna aux soldats de partir en bateau pour les chercher.
Les soldats revinrent et l’informèrent qu’ils ne
les avaient pas trouvées.
Le roi était ami intime du roi Naga, serpent
mythique. Il demanda à son ami Naga de l’aider à trouver ses filles.
Naga but l’eau du lac jusqu’à ce qu’il n’en reste
plus une seule goutte. Mais il ne trouva pas les fugitifs.
C’est pourquoi à partir de ce moment-là le lac
devint sec. Les poissons et les crabes habitant dans le lac firent le repas des
aigles. C’est la raison pour laquelle il y a toujours maintenant des excréments
d’aigles dans le champ Tung Kula Ronghai.
**************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น