มินามีเรื่องเล่า “ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าพวกเขาย่อมค้นพบความสามารถอื่นๆ ในตัวเองที่ยังหลับใหลอยู่ได้โดยแท้”

 

มินามีเรื่องเล่า “ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าพวกเขาย่อมค้นพบความสามารถอื่นๆ ในตัวเองที่ยังหลับใหลอยู่ได้โดยแท้”

          วันนี้ผมขอนำคำพูดของชาวฝรั่งเศสผู้มีชื่อเสียง ๒ ท่าน ในช่วงสมัยของรัชกาลที่ ๔ มาเล่าสู่กันฟังครับ

ท่านแรกเป็นนักสำรวจชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียง และท่านที่สองเป็นสังฆนายกคณะมิซซังโรมันคาทอลิกประจำประเทศสยาม

มาดูกันว่าท่านทั้งสองได้กล่าวถึงคนไทยอย่างพวกเราไว้อย่างไรบ้างครับ

          เรื่องแรกคือ “ความรักครอบครัว” จากหนังสือ “บันทึกการเดินทางของอ็องรี มูโอต์ ในสยาม กัมพูชา ลาว และอินโดจีนตอนกลางส่วนอื่นๆ” บันทึกโดยอ็องรี มูโอต์ แปลโดย รศ.ดร. กรรณิกา จรรย์แสง (ท่านคืออาจารย์ของผมครับ)  

         อ็องรี มูโอต์ บันทึกไว้ว่า

          “คุณสมบัติชั้นเลิศอย่างหนึ่งของชาวสยามคือความรักครอบครัว ไม่ว่าจะครอบครัวทาสหรือเจ้าขุนมูลนาย พวกเขาดูแลเอาใจใส่ แสดงความรักด้วยการกอดลูกๆ เหมือนกัน ยามใดที่สมาชิกในครอบครัวมีเรื่องทุกข์ร้อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของพี่ๆ น้องๆ หรือลูกพี่ลูกน้อง ฯลฯ ทุกคนจะอยู่พร้อมหน้ากัน ช่วยกันออกเงินออกทองเพื่อป้องกันเหตุหากยังจัดการได้ หรือถ้าเกิดเหตุไปแล้ว ก็ช่วยผ่อนหนักเป็นเบา สัก ๒๐ หนเห็นจะได้ เวลาข้าพเจ้าไปเยือนกระท่อมของไพร่ทาสสักคนหรือวังหรูหราของท่านเสนาบดีก็ตามแต่ เมื่อข้าพเจ้าอุ้มเด็กๆ มานั่งตักและโอบกอดพวกแก ก็พลันเห็นดวงหน้าอันเป็นสุขของผู้เป็นพ่อแม่ พวกเขาจะตื้นตันใจ เอ่ยปากขอบอกขอบใจครั้งแล้วครั้งเล่า วันไหนที่ข้าพเจ้าเดินผ่านหน้าบ้าน ผู้เป็นแม่จะร้องเรียกว่า “แวะบ้านเราหน่อยสิคะ นายฝรั่ง” เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้บ่งบอกว่าคนไทยเป็นคนดีมีน้ำใจ และถ้าวันหนึ่งข้างหน้า พวกเขาเกิดหูตาสว่าง ปัญญาเกิด และรู้จักความศิวิไลซ์จากการได้คบค้ากับพวกเรา ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าพวกเขาย่อมค้นพบความสามารถอื่นๆ ในตัวเองที่ยังหลับใหลอยู่ได้โดยแท้”

          เรื่องที่สอง เกี่ยวข้องกับความสะอาดของคนไทย คือเรื่องการอาบน้ำของคนไทย บันทึกไว้ในหนังสือ “เล่าเรื่องเมืองสยาม” เรียบเรียงโดย สังฆนายกคณะมิซซังโรมันคาทอลิกประจำประเทศสยาม ฌ็อง-บัปติสต์ ปาลเลกัวซ์ หรือที่เรียกว่า มงเซเยอร์ ปาลเลกัวซ์ (Jean-Baptiste Pallegoix) ในสมัยรัชกาลที่ ๔ แปลโดยท่านสันต์ ท. โกมลบุตร

          มงเซเยอร์ ปาลเลกัวซ์ ท่านได้บรรยายไว้ว่า

          “คนไทยอาบน้ำวันละ ๒ หรือ ๓ เวลา บางคนก็ลงดำน้ำในคลอง บางทีก็ใช้ตักน้ำรดตัวตั้งแต่หัวลงมา การอาบน้ำบ่อยๆ เช่นนี้ นับว่าถูกอนามัยและทำให้ร่างกายสะอาดสะอ้าน เขาเปลี่ยนผ้านุ่งทุกวัน และนำเอาเสื้อผ้าไปผึ่งแดดเสมอ เหาและหมัดเป็นสิ่งที่ไม่รู้จักในหมู่พวกเขา”

          ความรักครอบครัวและความสะอาดของคนไทยไม่เป็นสองรองใครเลยนะครับ

มินามีเรื่องเล่า พระเจ้าใหญ่สมปรารถนา วัตธาตุ พระอารามหลวง ขอนแก่น

 

                     https://www.facebook.com/142407025909200/posts/1588482944634927/

มินามีเรื่องเล่า พระเจ้าใหญ่สมปรารถนา พระพุทธธรรมขันตโสภิตมหามงคล วัตธาตุ พระอารามหลวง ขอนแก่น

 

สวัสดีครับ วันนี้ผมขอเล่าเรื่องของ พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ คือ พระเจ้าใหญ่สมปรารถนา พระประธานในพระอุโบสถของวัดธาตุ พระอารามหลวง จังหวัดขอนแก่น นะครับ

พระพุทธธรรมขันตโสภิตมหามงคล หรือที่นิยมเรียกกันว่า พระเจ้าใหญ่สมปรารถนา เป็นพระพุทธปฏิมาปางมารวิชัย มีศักดาอภินิหารอย่างวิเศษสวยงาม ล้ำเลิศด้วยพระพุทธลักษณะ มีหน้าตักกว้าง ๗ ศอก สูง ๙ ศอก ประดิษฐานเป็นพระประธานภายในพระอุโบสถวัดธาตุ เมืองเก่า จังหวัดขอนแก่น

พระเจ้าใหญ่สมปรารถนานี้เป็นปูชนียวัตถุอันศักดิ์สิทธิ์ มีพุทธาภินิหารดลบันดาลสรรพศิริ มหามงคลอำนวยศุภผลศุภสวัสดิ์ ขจัดอุปัทวอันตรายนานาประการแก่ผู้ได้สักการะบูชา เป็นเหตุให้เกิดปิติโสมนัส และเคารพบูชาของสาธุชนพุทธบริษัทผู้ใดเห็นอย่างกว้างขวาง เป็นพระประธานที่ใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน  

พุทธศาสนิกชนมีนายโบ ตราชู เป็นต้น ได้ร่วมกันสร้างไว้ในพระพุทธศาสนา เมื่อพุทธศักราช ๒๕๐๙ โดยได้รวบรวมดินอันศักดิ์สิทธิ์จากปูชนียสถานที่สำคัญทั้งในและนอกประเทศมาประกอบเป็นองค์พุทธปฏิมานี้ขึ้น

 

แหล่งข้อมูลประกอบการเล่าเรื่อง

ป้ายไวนิลประชาสัมพันธ์ที่วัดธาตุ พระอารามหลวง

มินามีเรื่องเล่า การตั้งกรมเจ้านาย แบบแผนราชประเพณีที่ตั้งขึ้นใหม่ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช

 

https://www.finearts.go.th

มินามีเรื่องเล่า การตั้งกรมเจ้านาย แบบแผนราชประเพณีที่ตั้งขึ้นใหม่ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช

          หนังสือพระราชพงศาวดารกล่าวเกี่ยวกับการตั้งกรมเจ้านาย ซึ่งเป็นแบบแผนราชประเพณีที่ตั้งขึ้นใหม่ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชว่า แต่เดิมนั้นพระขัตติยยศซึ่งพระเจ้าแผ่นดินทรงแต่งตั้งเจ้านายเป็นตำแหน่งเฉพาะพระองค์ เช่น เป็นพระราเมศวร เป็นพระบรมราชา เป็นพระอินทราชา เป็นพระอาทิตยวงศ์

          พระองค์หญิงที่ได้รับการแต่งตั้ง เช่น พระสุริโยทัย พระวิสุทธิกษัตรีย์

          แต่ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช มีความเป็นอริกับพระเจ้าน้องยาเธอ จึงไม่ได้ทรงสถาปนาขัตติยยศให้พระองค์ใด

          มีจดหมายเหตุฝรั่งกล่าวว่า เมื่อพระอัครมเหสีทิวงคต สมเด็จพระนารายณ์มหาราชมีพระราชประสงค์จะให้ข้าราชการในพระมเหสีคงอยู่แก่เจ้าฟ้าราชธิดา

          สมเด็จพระนารายณ์มหาราชจึงโปรดให้รวบรวมข้าราชการจัดตั้งขึ้นเป็นกรม ๆ หนึ่ง เจ้ากรมเป็นที่หลวงโยธาเทพ ให้ขึ้นอยู่ในสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสุดาวดีราชธิดา

          พระองค์ให้จัดตั้งอีกกรมหนึ่ง เจ้ากรมเป็นที่หลวงโยธาธิพ ให้ขึ้นอยู่ในสมเด็จพระเจ้าน้องนางเธอ เจ้าฟ้าศรีสุพรรณ

          เจ้าฟ้าทั้งสองพระองค์จึงปรากฏพระนามตามกรมว่า เจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพและเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาธิพ

************

แหล่งข้อมูลประกอบการเล่าเรื่อง

ประยุทธ สิทธิพันธ์ (๒๕๕๔).  สามวัง. พิมพ์ครั้งที่ ๔.  กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊ค.  

มินามีเรื่องเล่า ทำไมคุณถึงชอบเรียนภาษาฝรั่งเศส

 

มินามีเรื่องเล่า ทำไมคุณถึงชอบเรียนภาษาฝรั่งเศส

          สวัสดีครับ คำถามที่ทุกคนมักจะได้ยินคือ ทำไมคุณถึงชอบเรียนภาษาฝรั่งเศส และคำตอบที่ทุกคนชอบตอบคือ เพราะว่าภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่ไพเราะ

          และเมื่อมีคำถามต่อไปว่าเสนาะหูอย่างไรไพเราะอย่างไร

หลายคนยังตอบไม่ได้

ก่อนอื่นมาดูกันว่าภาษาฝรั่งเศสมีความไพเราะอย่างไร

ถ้าเราดูเรื่องของเสียงเราจะพบว่าภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่มีคำที่ลงท้ายด้วยพยางค์เป็นเกือบ ๘๐%

คำว่า “พยางค์เปิด” หมายถึงอะไร

หมายถึงคำที่ลงท้ายด้วยเสียงสระ เช่นถ้าเป็นภาษาไทย คำว่า “มา” คำนี้เป็นคำที่ลงท้ายด้วยเสียงสระ เราเรียกว่าพยางค์เปิด

ส่วนคำที่ลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะ คือมีพยัญชนะท้าย เราเรียกว่า “พยางค์ปิด” เช่นคำว่า “กลับ” ในภาษาไทย

ในภาษาฝรั่งเศสคำว่า แมว ออกเสียงว่าชาต์ (chat) รูปเขียนลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะ -t แต่รูปเสียงลงท้ายด้วยเสียงสระ -a  

ดังนั้น คำว่า chat ออกเสียงว่า ชาต์ ทแปลว่า แมว เป็นพยางค์เปิด คือลงท้ายด้วยเสียงสระ

ส่วนคำว่า porte อ่านว่า ปอร์ต แปลว่า ประตู ออกเสียงลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะ -t ดังนั้นคำนี้จึงเป็นพยางค์ปิด ลงท้ายด้วยเสียงพยัญชนะ

เมื่อมีคำที่มีเสียงพยางค์เปิดมาก  รวมทั้งภาษาฝรั่งเศสมีการลงเสียงหนักที่พยางค์ท้าย เมื่อรวมเป็นกลุ่มคำ มีทำนองเสียง (mélodie) สูง ย่อมทำให้ภาษามีลักษณะคล้ายเสียงดนตรี มีความไพเราะ

          ท่านลองมาออกเสียงภาษาฝรั่งเศสดู จะพบว่าไพเราะเสนาะหูมากครับ

มินามีเรื่องเล่า สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

 

                                            https://mgronline.com/travel/detail/9630000132230

มินามีเรื่องเล่า สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

- วันที่ ๒๘ ธันวาคมของทุกปีเป็นวันสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช มีพิธีถวายสักการะ ณ พระบรมราชานุสาวรีย์ที่วงเวียนใหญ่ ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๙๗ มาจนถึงปัจจุบันนี้

- ประวัติของท่านมีความเป็นมาอย่างไรครับ

- สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช หรือที่รู้จักกันในนามสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พระนามของพระองค์เมื่อครองราชย์ตามพระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา ทรงมีพระนามว่า สมเด็จพระบรมราชาที่ ๔ ปวงชนชาวไทยนิยมเรียกพระนามของพระองค์ว่า พระเจ้าตาก หรือขุนหลวงตาก

- ท่านเป็นลูกของใครครับ

- สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชเสด็จพระราชสมภพในปี พ.ศ. ๒๒๗๗ บิดาชื่อไหยฮอง เป็นชาวไทยเชื้อสายจีน มาจากมณฑลกวางตุ้ง รับราชการเป็นขุนพัฒน์นายอากรบ่อนเบี้ย มารดาชื่อนางนกเอี้ยง เป็นคนไทย ต่อมาเจ้าพระยาจักรีสมุหนายกได้รับเลี้ยงพระองค์เป็นบุตรบุญธรรม ให้ชื่อว่า สิน

- ท่านเรียนหนังสือที่ไหนและเริ่มทำงานใดครับ

- เมื่อเติบใหญ่นายสินได้เรียนในสำนักพระอาจารย์ทองดีมหาเถระ ณ วัดโกษาวาสน์ จากนั้นได้ถวายตัวเป็นมหาดเล็ก ได้รับยศเป็นหลวงยกกระบัตร และได้เลื่อนเป็นพระยาตาก พระราชพงศาวดารฉบับความพิสดารได้บันทึกเรื่องสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชเมื่อ พ.ศ. ๒๓๐๘ สมัยสมเด็จพระเจ้าเอกทัศน์ กล่าวไว้ว่า พระยาตากมาช่วยราชการสงครามป้องกันพม่าที่มาล้อมกรุงศรีอยุธยา ท่านมีฝีมือการรบเข้มแข็งจึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพระยาวชิรปราการ เจ้าเมืองกำแพงเพชร

- บางทีเรียกท่านว่า พระยากำแพงเพชร ครับ

- ใช่ครับ ระหว่างทำศึกรักษาพระนครกรุงศรีอยุธยา แม้ว่าพระยากวชิรปราการจะทำการรบจนสุดความสามารถ แต่ด้วยความอ่อนแอของผู้บัญชาการและการขาดการประสานงานที่ดีระหว่างแม่ทัพนายกอง ทำให้พระยาวชิรปราการเกิดความท้อแท้ใจหลายครั้ง เมื่อเห็นว่าจะอยู่ช่วยรักษากรุงไว้ก็ไม่เกิดประโยชน์ พระยาวชิรปราการจึงตัดสินใจพาสมัครพรรคพวกประมาณ ๕๐๐ คน ยกออกจากค่ายวัดพิชัยตีฝ่าทัพพม่าไปทรงทิศตะวันออกในเดือนยี่ ปีพ.ศ. ๒๓๐๙

- เมื่อออกจากกรุงศรีอยุธยาแล้วทำอย่างไรต่อครับ

- พระยาวชิรปราการได้ต่อสู้กับพม่าที่ไล่ติดตามไปตลอดทาง จนกิตติศัพท์ความสามารถเป็นที่เลื่องลือ มีคนมาขอเข้าเป็นบริวารมากมาย ใครไม่ยอมอ่อนข้อท่านก็จำต้องตีหักเอาค่ายให้ได้

- ท่านมีเส้นทางเดินทัพอย่างไรบ้างครับ

- ท่านเดินทัพออกจากค่ายวัดพิชัยนอกกำแพงเมืองไปบ้านข้าวเม่า บ้านส้มบัณฑิต บ้านโพสังหาร บ้านพรานนก ผ่านเมืองนครนายก ปราจีนบุรี ฉะเชิงเทรา ชลบุรี

- ท่านไปทางภาคตะวันออกครับ

- ครับ เมื่อเดินทัพผ่านเมืองระยอง พระยาวชิรปราการหรือที่ชาวบ้านเรียกว่า พระยากำแพงเพชร ท่านคาดการณ์ว่ากรุงศรีอยุธยาคงเสียให้แก่พม่าแล้ว ท่านจึงตั้งตัวเป็นเจ้าเพื่อรวบรวมผู้คนกู้แผ่นดิน พวกบริวารจึงเรียกท่านว่าเจ้าตากครับ

- ท่านอยู่ที่เมืองระยองใช่ไหมครับ

- กองทัพของท่านมาถึงเมืองระยอง พระยาระยองพาพรรคพวกออกมาต้อนรับแต่โดยดี แต่มีกรมการเมืองบางส่วนคิดแข็งข้อ เจ้าตากจึงวางแผนปราบกรมการเมืองและผู้คิดร้ายจนแตกพ่ายไป ท่านเข้ายึดเมืองระยองได้

- ตอนนั้นกรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่าแล้วใช่ไหมครับ

- กรุงศรีอยุธยาเสียแก่พม่าในวันที่ ๗ เมษายน พ.ศ. ๒๓๑๐ ผู้มีอำนาจบางคนคิดตั้งตัวเป็นใหญ่ มีพระยาจันทบุรีด้วย เดิมพระยาจันทบุรีสัญญากับเจ้าตากว่าจะเป็นไมตรีต่อกัน แต่ไม่ยอมทำตามสัญญา เจ้าตากจึงยกทัพไปปราบ ท่านเข้ายึดจันทบุรีและตราดได้ หลังจากยึดเมืองตราดได้ เจ้าตากก็ยกทัพกลับมาตั้งมั่นที่จันทบุรี และใช้เมืองนี้เป็นที่จัดเตรียมกำลังพล เสบียงอาหาร อาวุธยุทโธปกรณ์ รวมทั้งต่อเรือได้ ๑๐๐ ลำ ครับ

*******

โปรดติดตามต่อนะครับ

มินามีเรื่องเล่า สุขสันต์วันคริสต์มาส เรื่องสั้นแห่งความสุขที่อยากให้ทุกท่านได้อ่าน

 

มินามีเรื่องเล่า สุขสันต์วันคริสต์มาส

          สวัสดีครับ วันนี้เป็นวันที่ ๒๔ ธันวาคม เป็นวันสำคัญก่อนวันคริสต์มาส คือวันที่ ๒๕ ธันวาคม ผมมีเรื่องมาเล่าให้ท่านฟัง และอยากให้ท่านได้อ่านเรื่องนี้ครับ

          เรื่องสุขสันต์วันคริสต์มาส (Joyeux Noël) เป็นเรื่องสั้นที่ผมเคยเรียน ไม่ทราบว่าผู้เขียนเป็นใคร และผมนำเรื่องนี้มาจากหนังสือเล่มใด ที่เหลืออยู่มีแต่กระดาษซีร๊อกซ์สองแผ่น ผมขออนุญาตถ่ายทอดให้ทุกท่านได้อ่านและมีความสุขกับเทศกาลคริสต์มาสนี้นะครับ

 **********************

 

สุขสันต์วันคริสต์มาส

วันนี้เป็นวันที่ ๒๔ ธันวาคม

หนูน้อยมาติเยอเข้ามาอยู่ในวงคอรัสได้อย่างไรกันนะ ในเมื่อเขาเป็นคนร้องเสียงเพี้ยน

          ไม่มีใครพูดเรื่องนี้ได้ เขามาร่วมวงเพราะเพื่อนผลักดันให้เข้ามา หรือเป็นเพราะเขาดูเป็นเด็กดี หรืออาจเป็นช่วงที่ครูหัวหน้าวงพลั้งเผลอรับเขาเข้ามา

          เกือบสามเดือนแล้วที่บรรดาเพี่อนบ้านต้องทนฟังมาติเยอร้องเพลงเสียงหลง มาติเยอไม่รู้ตัวเลย โชคดีที่มาติเยอเป็นเด็กดีจนกระทั่งไม่มีใครบ่นหรือบอกให้เขาไปร้องที่อื่น ทำไมจะต้องไปทำร้ายจิตใจของหนูน้อยคนนี้ด้วยนะ

          แต่คริสต์มาสกำลังจะมาถึง มีการเตรียมบทเพลงเพื่อร้องในวันสำคัญของชาวคริสต์วันนี้ มีการซ้อมร้องเพลง ๓ ครั้งต่อสัปดาห์

          วันนี้เป็นวันที่ ๒๔ ธันวาคม มาติเยอตื่นเต้นกับงานเทศกาลแห่งความสุขนี้ เขาจะร้องเพลงด้วยความรื่นเริง เขาร้องเพลงชนิดที่กลั่นออกมาจากหัวใจของเขาเลยทีเดียว

          ขณะที่กำลังฝึกร้องเพลง ลาเดสต์ ฟิแดล ครูผู้อำนวยการวงคอรัสสั่งหยุดร้องทันทีทันใด

          “มีใครบางคนร้องเพี้ยน” ครูกล่าว “เอ้า...เริ่มร้องกันใหม่...”

          ราวกับนัดกันไว้ ทุกคนหันหน้ามามองที่มาติเยอ เจ้าหนูน้อยผู้น่าสงสารคนนี้รู้ได้ทันที ทุกคนหันมามองเขาเพราะเขาร้องเพี้ยน

          มาติเยอก้มหน้าอย่างสุดเศร้า ใบหน้าแดงกล่ำ กระแอมนิดหน่อยเพื่อปิดบังความประหม่า

          ดูเหมือนว่าครูผู้อำนวยการวงไม่ได้สังเกตเห็นอะไร แต่เมื่อเขาสั่งให้เริ่มร้องใหม่ มาติเยอกลับนิ่งเงียบ เขาไม่กล้าร้องอีกต่อไป

          เมื่อการฝึกซ้อมเสร็จสิ้น บรรดาเด็กชายต่างดีใจและพากันกลับบ้านไป พวกเขาหัวเราะต่อกระซิกและผลักใสกันเพื่อจะได้ออกไปอย่างเร็ว

          ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามาติเยอนั่งเงียบอยู่ที่นั่นคนเดียว ท่าทางเศร้าสร้อย เขานั่งร้องไห้ “ฉันเป็นคนไม่มีอะไรดีสักอย่าง” เขาคิด “ในห้องเรียนฉันก็เป็นที่โหล่ ฉันเล่นบอลได้ห่วยแตกจนเพื่อน ๆ พากันเยาะเย้ย และตอนนี้ แม้กระทั่งร้องเพลงยังร้องไม่เป็น”

          มาติเยอเจ็บปวดรวดร้าว แต่เขาไม่ย่อท้อ สิ่งสำคัญคือวงคอรัสต้องดำเนินต่อไปอย่างดี เขาร้องเสียงเพี้ยนหรือ เอาหล่ะ เขาจะไม่ร้องเพลงอีกแล้ว

          ภายหลังจากตัดสินใจแน่วแน่แล้ว มาติเยอลุกขึ้น เดินไปเคาะประตูห้องครูผู้อำนวยการวง เขาถอดชุดคลุมสีขาวที่ใส่ร้องเพลงออกและยื่นให้ครูผู้อำนวยการวง

          “นี่ครับ ครูเอาไปทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการครับ ครูให้ชุดนี้กับเด็กคนอื่นเถอะครับ ผมมันไม่มีอะไรดีเลย!”

          ครูผู้อำนวยการวงมองดูมาติเยอ เขารู้ว่ามาติเยอร้องเพี้ยนมาหลายเดือนแล้ว แต่เขาไม่พูดอะไร เขาไม่ต้องการทำให้หนูน้อยคนนี้เจ็บช้ำน้ำใจ แต่ในวันคริสต์มาส ต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น

          “ไม่มีอะไรดีเลยหรือ? เธอไม่ควรพูดอะไรแบบนั้น” ครูบอกเขาด้วยเสียงอ่อนนุ่ม “เธอมาช่วยครูเตรียมทำรางหญ้าพระกุมาร เอาไหม?”

          ไม่มีเสียงตอบ

          “ฟังนะมาติเยอ เธอช่วยทำอะไรให้ครูสักหน่อย เธอไปที่โรงงานของคุณดูราส์ เขาคงทำตุ๊กตาสำหรับประดับในรางหญ้าพระกุมารเสร็จแล้ว ครูไม่มีเวลาไปดูด้วยตนเอง ไปนำตุ๊กตามาให้ครู เราจะมาจัดวางตุ๊กตาด้วยกัน เอาไหม”

          “ได้ครับครู”

          มาติเยอรับปากและรีบทำด้วยความดีใจที่ตัวเองได้มีส่วนร่วม ที่โรงงาน ชายสูงวัยยิ้มต้อนรับมาติเยอ

          “เธอมาเอาตุ๊กตาประดับรางหญ้าพระกุมารใช่ไหม ทุกอย่างเสร็จแล้ว”

          นายดูราส์เปิดกล่องใหญ่สองกล่องให้มาติเยอดู ในกล่องมีตุ๊กตาประดับรางหญ้าห่อด้วยกระดาษสีขาว

          “ดูนี่ซิ”

          นายดูราส์ปลื้มใจที่ได้นำงานของเขามาให้มาติเยอดู เขาแกะห่อตุ๊กตา มีลา วัว พวกแกะ รวมทั้งตุ๊กตาพระแม่มารีย์ พระบิดาโจเซฟ และพระเยซู

          “โอ้!” มาติเยออุทาน

          “เธอไม่ชอบตุ๊กตาเหล่านี้หรือ?”

          “ผมนะหรือครับ? ผมชอบครับ คุณทำตุ๊กตาเหล่านี้ได้อย่างไรครับ”

          นายดูราส์ไม่ได้เป็นพ่อค้าเหมือนคนอื่น ๆ เขาเป็นศิลปิน เขารักเด็ก ๆ

          “มานี่ ฉันจะแสดงให้เธอดู”

          เขาใช้มือหยิบปูนอย่างว่องไว เริ่มปั้นดาวที่นับว่าสวยที่สุดในบรรดาดาวที่ประดับในงานคริสต์มาส หนูน้อยมาติเยอมองดูด้วยสายตาทึ่ง

          “เอ้า ถึงตาเธอลองปั้นแล้ว” นายดูราส์กล่าวพร้อมยื่นปูนให้เพื่อนใหม่ตัวน้อยของเขา

          มาติเยอปั้นปูนด้วยใบหน้าแจ่มใสและมีความสุข เขาปั้นตุ๊กตาออกมาดี

          นายดูราส์มองดูด้วยความประหลาดใจ

          “เธอปั้นตุ๊กตาโดยไม่เคยเรียนมาก่อนได้อย่างไร!”

          แต่มาติเยอต้องกลับแล้ว เขาต้องนำรางหญ้าพระเยซูกลับไปให้ครูผู้อำนวยการวง

นายดูราส์สัญญากับมาติเยอว่าจะให้เขากลับมาปั้นตุ๊กตาใหม่ มาติเยอเดินจากไป ในมือของเขายังมีปูนอยู่ก้อนหนึ่ง

          ด้านนอกหิมะตก

          มาติเยอเคาะประตูห้องทำงานของครูผู้อำนวยการวงคอรัส หนูน้อยเดินถือกล่องขนาดใหญ่เข้ามา กำลังจะแก้เชือกออกให้

          แต่ในช่วงเวลานั้น อากาศหนาวเหน็บทำให้มือของเขาเย็นชา ถือกล่องไม่ไหว กล่องตกลงบนพื้น หนูน้อยมาติเยอรีบแกะกล่องออก เขานำตุ๊กตาออกมาทีละตัว แต่ด้านในสุดของกล่องมีตุ๊กตาเทวดาตัวหนี่งที่แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

          “ผมจำได้ครับ” มาติเยอพูด “เทวดาท่านนี้กางปีก สวยที่สุดในบรรดาตุ๊กตาทั้งหมด ครูคอยผมนะครับ ผมจะลองปั้นดู”

          มาติเยอนำปูนที่นายดูราส์มอบให้ออกมาปั้น บรรจงใช้นิ้วปั้นปูนให้เป็นตุ๊กตา

          ครูหัวหน้าวงคอรัสมองดูอย่างฉงนสนเท่ห์ เขาไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้ม ครูหยิบตุ๊กตาเทวดาที่มาติเยอปั้นมาตั้งไว้บนรางหญ้าพระเยซู

          วันที่ ๒๔ ธันวาคม... หนูน้อยมาติเยอตระหนักว่าเขาร้องเพลงเพี้ยน แต่มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เขาได้พบสิ่งอื่นที่เป็นพลังใจสำหรับเขาแล้ว

          *******************************

      

         

มินามีเรื่องเล่า ประวัติน้ำส่างสนามบิน เมืองขอนแก่น

 

มินามีเรื่องเล่า ประวัติน้ำส่างสนามบิน เมืองขอนแก่น 

         หลายท่านคงรู้จักถนนคนเดินตรงแถวศาลากลางจังหวัดขอนแก่น

         ผมไม่ได้พูดเรื่องถนนคนเดินนะครับ

         แต่จะบอกว่า ตรงถนนสายนั้น มีที่ตั้งหน่วยงานราชการมากมาย

         สถานที่ที่ผมจะกล่าวถึง อยู่แถวโรงเรียนสนามบินครับ

ตรงข้ามโรงเรียนสนามบินเป็นสำนักงานที่ดินจังหวัดขอนแก่น ติดกับสำนักงานที่ดีนจังหวัดขอนแก่น คือ สำนักงานพาณิชย์จังหวัดขอนแก่น

ตรงนี้นะครับ ที่ผมจะกล่าวถึง ข้างๆ สำนักงานพาณิชย์จังหวัดขอนแก่นเป็นถนนตรงไปยังสำนักงานขนส่งจังหวัดขอนแก่น ติดรั้วสำนักงานพาณิชย์จังหวัดขอนแก่น คือ บ่อน้ำส่างสนามบิน ครับ

         ประวัติน้ำส่างสนามบิน มีดังนี้ครับ

         ในปี พ.ศ. ๒๔๖๑-๒๔๗๐ พระพิศาลสารเกษตร (พร พิมพสุต) ได้ขอแรงราษฎรสร้างสนามบินที่บริเวณโคกหลังจวนผู้ว่าราชการจังหวัด (โรงเรียนสนามบิน) เพื่อให้เครื่องบินของทางราชการบินลง ในวันที่ ๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๗๖ เปิดการเดินทางรถไฟจากกรุงเทพฯ ถึงจังหวัดขอนแก่นครั้งแรก พ่อใหญ่จารย์ไขหรือนายไข ทองสา ราษฎรที่ถูกเกณฑ์มาสร้างสนามบิน ได้ใช้เวลาพักเที่ยงขุดน้ำส่างหรือบ่อน้ำเพิ่ม 

         เนื่องจากเป็นฤดูแล้ง น้ำในบ่อเดิมไหลไม่ทัน เพราะแรงงานมีจำนวนมาก เมื่อขุดลงไปลึกประมาณเมตรกว่าๆ ก็พบหินก้อนใหญ่ปิดตาน้ำอยู่ เมื่อพากันเอาหินออก น้ำก็ไหลออกมาจากตาน้ำ เป็นน้ำใสมีสีเหมือนเหล้าสาโทที่ตักออกมาจากไหครั้งแรก เป็นน้ำที่มีรสแซบ (อร่อย) ทำให้ทุกคนดีใจ และมีผู้ที่มาเอาน้ำไปใช้ในการดื่มกินเป็นจำนวนมาก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผู้ซึ่งเดินทางมาจากหลายแห่ง เช่น บ้านพระลับ บ้านเมืองเก่า ตลาดเก่า ตลาดใหม่ ตลาดน้อย และทุกคนที่มาเอาน้ำจากบ่อน้ำไปใช้เพื่อการดื่มกิน ก็เรียกกันว่า น้ำส่างสนามบิน ซึ่งเป็นชื่อเรียกจนถึงทุกวันนี้

         ในเรื่องของวิธีหาตาน้ำเพื่อขุดน้ำส่าง (บ่อน้ำ) ผู้เฒ่าผู้แก่แต่สมัยโบราณเล่าปากต่อปากกันมาว่า ประการแรก ให้สังเกตกิ่งไม้ ปกติกิ่งไม้ที่แตกกิ่งใหญ่ครั้งแรก กิ่งหนึ่งจะหันไปทางทิศใต้ อีกกิ่งหนึ่งจะหันไปทางทิศเหนือ หากมีทางน้ำใต้ดิน กิ่งที่แตกออกทั้งสองข้างจะหันไปตามทางน้ำใต้ดิน 

         วิธีหาบริเวณที่จะให้บ่อมีน้ำมาก ตอนเช้าให้เดินดูตามทางน้ำใต้ดิน ที่แห่งใดมีดินที่อุ่นๆ ถือว่าใช่แล้ว เพื่อความแน่นอนให้นำหวดนึ่งข้าวเหนียวไม้ไผ่มาครอบที่ตรงนั้นไว้ รุ่งเช้ามาเปิดดูจะเห็นว่ามีน้ำเกาะอยู่ ถือว่าขุดน้ำส่างได้ (บ่อน้ำ)

         ต่อมาบ้านเมืองได้มีการพัฒนาเจริญเติบโตขึ้นตามกาลสมัย ซึ่งบ้านเมืองได้พัฒนาในด้านต่างๆ เป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นนำน้ำจากแหล่งน้ำธรรมชาติมาทำเป็นน้ำประปา เพื่อให้ประชาชนใช้ในการบริโภค อุปโภค และได้ยินคำเล่าลือว่า น้ำที่อยู่ปากบ่อที่คนตักทำหก จะไหลลงบ่อ จึงมีผู้ดื่มน้อยลง แต่ยังมีประชาชนบางกลุ่มที่ยังต้องพึ่งพาอาศัยน้ำส่างสนามบินในการบริโภค-อุปโภค

         จากสภาพของบ่อน้ำที่มีอายุการใช้งานมานาน ทำให้มีสภาพที่เสื่อมโทรม ขาดการดูแลบำรุงรักษา เทศบาลนครขอนแก่นซึ่งเล็งเห็นความสำคัญในด้านนี้ เนื่องจากเห็นว่าบ่อน้ำส่างสนามบินเป็นบ่อน้ำที่หล่อเลี้ยงคนเมืองขอนแก่นให้สามารถดำรงชีพอยู่ได้มาจนถึงปัจจุบัน

         ปี พ.ศ. ๒๕๔๕ นายพีระพล พัฒนพีระเดช นายกเทศมนตรีเทศบาลนครขอนแก่น และคณะ ได้เล็งเห็นคุณประโยชน์ของบ่อน้ำประวัติศาสตร์แห่งนี้ ซึ่งเป็นดังหนึ่งสายเลือดที่หล่อเลี้ยงชาวขอนแก่นมากกว่าศตวรรษ จึงได้ทำการปรับปรุงบ่อน้ำให้สะอาดขึ้น และได้สร้างหลังคาคลุม เป็นศิลปะร่วมสมัยเพื่ออนุรักษ์ไว้สำหรับอนุชนรุ่นต่อไป จะได้ศึกษาถึงการดำรงชีพของบรรพบุรุษในอดีตว่ามีความเป็นมาอย่างไร เพื่อไม่ให้เลือนและจางหายไปกับอนาคตที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้

แหล่งข้อมูลประกอบการเล่าเรื่อง

ป้ายนิเทศบรรยายประวัติน้ำส่างสนามบิน ติดกับสำนักงานพานิชย์จังหวัดขอนแก่น