มินามีเรื่องเล่า โลกหันมามอง สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๑๐ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ตอนที่ ๑
สวัสดีครับ ถ้าจะถามว่า พระสงฆ์รูปใดที่ทรงเป็นสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๑๐ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์อาจจะตอบยากนะครับ
ขอตอบเลยนะครับว่า สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ทรงเป็นสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๑๐ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ครับ
ขออนุญาตเล่าเรื่องของพระองค์ท่านหลายตอนนะครับ
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส (พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้ามนุษยนาคมานพ) วัดบวรนิเวศวิหาร มีพระนามเดิมว่า พระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้ามนุษยนาคมานพ
ทรงเป็นพระราชโอรสลำดับที่ ๔๗ ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวกับเจ้าจอมมารดาแพ ทรงประสูติเมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๔๐๓
พระองค์ทรงเป็นพระสังฆราชพระองค์ที่ ๑๐ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ได้ทรงอุทิศตนต่อการทำนุบำรุงการพระพุทธศาสนา การคณะสงฆ์ การศึกษาและพัฒนาการด้านสังคมและวัฒนธรรม โดยเฉพาะด้านการให้กำเนิดและสถาปนามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส สิ้นพระชนม์เมื่อวันอังคาร ที่ ๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๖๔ สิริพระชันษาได้ ๖๑ ปี ๓ เดือน ๒๐ วัน
เมื่อวันที่ ๒ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๖๔
รัฐบาลไทยและองค์การยูเนสโกได้ร่วมเฉลิมพระเกียรติคุณ ๑๐๐ ปี แห่งการสิ้นพระชนม์ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า
กรมพระยาวชิรญาณวโรรส พระผู้เป็นวางรากฐานพระพุทธศาสนาและการศึกษาของไทย นะครับ
************
Somdet Phra Mahā Samaṇa Chao Krom Phrayā Vajirañāṇavarorasa
Who is the 10th Supreme Patriarch of Rattanakosin period? Some of us may find it is difficult to give an answer.
The 10th Supreme Patriarch of Rattanakosin period is Somdet Phra Mahā Samaṇa Chao Krom Phraya Vajirañāṇavarorasa.
Today I
would like to tell you about his life.
His Royal Highness Prince Vajirañāṇavarorasa, the tenth Sangharāja of the present Ratanakosin period, was born on 12th April, B.E. 2403 (A.D.1860). He was the son of King Rama IV and Chao Chom Manda Phae.
It was said that at the time of his birth the clear blue sky became suddenly overcast and there burst forth a heavy rain which soon inundated the palace grounds.
His royal father, taking this as a prophetic referring to an event that took place soon after Lord Buddha’s Enlightenment. This was when He sat in the rain absorbed in an ecstatic contemplation of the reality of His Enlightenment.
A Nagā King, impressed by the sight, came to offer protection by spreading his hood over the Buddha’s head and coiling himself around the Buddha’s body.
The term 'Nāga', besides meaning ‘Serpent’, also refers to an elephant, which is symbolic of strength and endurance and is one of the epithets of Lord Buddha and the Arahants.
Brought
up as a royal prince, he was educated by the best teachers that could be found.
Besides studying Thai and Pāli, he was among the first group of teacher who
was studied English under Mr. Francis John Patterson, a serious teacher who was
strict in enforcing discipline as well as earnest in teaching English. But with
his patience and intelligence, Prince Manussanāga (his name), together with
Prince Diswara (or Prince Damrong, pioneer in the field of Thai history and
archaeology), became the teacher's favourite pupil.
This
English teacher had also been His Majesty’s tutor of some time.
He
entered the Sangha at the age of twenty and after this dedicated all his time
and energy to studying the Holy Scriptures until he was well versed in the
Dhamma and was able to teach all grades of Pāli classes at that time.
But it was
long before he was appointed Sangharāja with full power and responsibility to
manage ecclesiastical affairs.
After
becoming Sangharāja he never wasted his time in seeking personal comfort or
relaxation. On the contrary, he worked indefatigably to improve the level of
knowledge and the standard of behaviour of bhikkhus at that time.
There were not many bhikkhus who had a sound basis of knowledge or a reasonable faith consistent with the spirit of Buddhism. Buddhist education was then rather an individual affair, with each taking the subjects he liked in the way he pleased. Most were satisfied with what had been traditionally handed down and were practically unable to distinguish the special characteristics of Buddhism from other faiths. Thus in many cases they preferred only the superficial aspect of the truth, with a consequent laxity in Vinaya and ignorant distortion of the Dhamma.
Somdet Phra Mahā Samaṇa Chao Krom Phraya Vajirañāṇavarorasa passed away on 2nd August 1921.
On
August 2th, 2021, UNESCO recognized him as one of the eminent personalities who
promoted Buddhism and education of Thailand.
In Thailand,
there were several ceremonies organized to commemorate the 100th
anniversary of the death of His Royal Highness Prince Vajirañāṇavarorasa (Somdet Phra Mahā Samaṇa Chao Krom Phraya
Vajirañāṇavarorasa).
********
