มินามีเรื่องเล่า กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ตอนออกฝึกทางทะเล

มินามีเรื่องเล่า กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ตอนออกฝึกทางทะเล

          สวัสดีครับ เมื่อกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์เข้ารับราชการเป็นครูฝึกนักเรียนนายเรือ นอกจากการสอนแล้ว ยังมีการออกฝึกทางทะเลอีกด้วย

          ขอนำบันทึกเกร็ดพระประวัติเสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ของท่านผู้หญิงเริงจิตแจรง อาภากร พระธิดาของเสด็จในกรมฯ ในเรื่องการออกฝึกทางทะเล มาเล่าสู่กันฟังครับ

          ท่านผู้หญิงเริงจิตแจรง อาภากร เล่าไว้ว่า เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๐ เสด็จในกรมฯ ทรงนำนักเรียนและนักเรียนช่างกลไปอวดชาวต่างประเทศ คือ สิงคโปร์ ปัตตาเวีย ชวาและบิลลิทัน โดยเดินทางโดยเรือมกุฎราชกุมาร เสด็จในกรมฯ ทรงเป็นผู้บังคับการเรือด้วยพระองค์เอง ไม่มีชาวต่างประเทศไปด้วยเลย พลประจำเรือใช้นักเรียนไทยล้วน ๆ สำหรับทหารประจำเรือเอาไปน้อยที่สดเฉพาะที่จำเป็นเท่านั้น

          ถือเป็นครั้งแรกที่ทหารเรือไทยได้ออกเรือไปฝึกถึงต่างประเทศ โดยมีคนไทยทั้งลำอยู่บนเรือ เรื่องอาหารในเรือให้กินขนมปังอย่างในเรือรบอังกฤษใช้ ซึ่งมีคำกล่าวว่า ขนมปังแข็งยิ่งกว่าเหล็ก ซึ่งขนมปังคงจะทำไม่ถูกส่วน ทั้งนี้เมื่อเอาออกจากหีบแล้ว ขนมปังแข็งจริง ๆ จนกัดไม่เข้า

          เรื่องขนมปังแข็งยิ่งกว่าเหล็กเกี่ยวข้องกับ “ลูกตน” ด้วย กล่าวคือ มีนักเรียนคนหนึ่งได้เอา “ลูกตน” คือเหล็กหรือทองเหลืองรูปเหมือนกระบอง ยาวประมาณ ๑๐ นิ้ว ที่เสียบไว้รอบโคนเสา เพื่อผูกเชือกเพลาใบมาทุบขนมปัง ผลคือ “ลูกตน” หัก อาจจะเป็นเพราะเหล็กลูกตนเดาะอยู่แล้วก็เป็นได้ ทำให้ลือกันว่าขนมปังแข็งยิ่งกว่าเหล็ก

          เรื่องกินขนมปังนั้น เสด็จในกรมฯ ทรงเห็นว่า ขนมปังกินสะดวกเพราะเก็บไว้ได้นาน ๆ ไม่เหมือนข้าวที่ต้องหุงกันทุวัน เวลาเดินเรือมีคลื่นมากลำบากแก่การหุงหา

          มีคราวหนึ่งไปฝึกทางทะเล มีหม่อมเจ้าพรปรีชา ซึ่งทรงเป็นทหารเรือใหม่ในเรือ ในเรือตั้งกฎให้กินไข่ได้คนละ ๒ ฟอง ปรากฏว่าหม่อมเจ้าพรปรีชาเสวยไป ๑๐ ฟอง เสด็จในกรมฯ ท่านกริ้ว รับสั่งว่านิสัยอย่างนี้เป็นทหารเรือไม่ได้ ทหารเรือต้องไม่ขี้ขโมย บังคับให้หม่อมเจ้าพรปรีชาโดดทะเล ถ้าไม่โดดจะยิงเอา

          หม่อมเจ้าพรปรีชาไปนั่งรออยู่ปลายขั้นบันไดเรือ เสด็จในกรมฯ ถือปืนคุมอยู่ช้างบนหัวกระได กั้นไม่ให้ขึ้น ให้หม่อมเจ้าพรปรีชากระโดดลงทะเล

          ขณะนั้นเห็นเสากระโดงปลาฉลามอยู่ไกล เสด็จในกรมฯ มีรับสั่งว่า “แกต้องลงไปเดี๋ยวนี้ จะให้ฉลามมาใกล้แล้วลงไปก็ได้ แต่เนื้อแกจะไปไหนฉันไม่รู้ ถึงอย่างไรก็ต้องลง ถ้าไม่ลงก็โดนยิง”

          หม่อมเจ้าพรปรีชาจำต้องโดดลงไปว่ายในน้ำทะเล เมื่อฉลามใกล้เข้ามา เสด็จในกรมฯ รับสั่งให้เฉยไว้ยังไม่ให้ขึ้น เมื่อฉลามใกล้เข้ามาอีกจึงรับสั่งให้หม่อมเจ้าพรปรีชาขึ้นเรือได้

          หม่อมเจ้าพรปรีชากลัวจนตัวสั่นไปหมด เสด็จในกรมฯ ทรงกล่าวว่า “แกไม่ดื้อฉันถึงให้ขึ้น” ในตอนหลังทรงรับสั่งว่า “ฉันไม่บ้าที่จะยิงแกหรอก แต่จะยิงปลาฉลามเมื่อมาใกล้า เมื่อฉลามได้กลิ่นเลือดแล้วก็จะไปทางนั้น แกจะได้ไม่เป็นอันตราย”

          ในการฝึกทหารเรือนั้น นอกจากเสด็จในกรมฯ จะฝึกสอนการเดินเรือแล้ว ยังทรงสอนจนกระทั่งการซ่อมแซมเรือด้วย โดยในเวลาน้ำขึ่ให้นำเรือขึ้นไปให้ใกล้ฝฝั่งที่สุด เมื่อน้ำลง เรือค้างที่แห้งก็ให้รีบซ่อมให้เสร็จแล้วจึงนำเรือออก

          ในตอนต่อไป เราจะมาดูวิธีการที่พระองค์ท่านแก้ทหารเรือเมาคลื่นกันนะครับ โปรดติดตาม